معنی خزاعل - جستجوی لغت در جدول جو

خزاعل

لغت نامه دهخدا

(خُ عی ی)

منسوب به خزاعه که قبیله ای است از اعراب. (انساب سمعانی)

(خُ)

محمد بن واثق خزاعی. یکی از کسانی بود که به ابوالفضل جعفر بن معتصم بن هرون الرشید مهدی بیعت کرد. (تاریخ گزیده چ لیدن ص 323)
عبدالرحمن بن خلف از کاتبان ابوبکر بود در مدینه. (از تاریخ گزیده چ لیدن ص 185)

لغت نامه دهخدا

خزاعه

(خُ عَ)

قطعۀ بریده از چیزی. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب)

لغت نامه دهخدا

خزاعه

(خُ عَ)

نام حی ای است از ازد و از آن جهت این قوم را خزاعه می گویند که ازد چون از مکه خارج شدند تا در دیگر شهرها پراکنده شوند قسمتی از قوم ازد از دیگران بریدند و در مکه اقامت کردند و به خزاعه مشهور شدند. رجوع شود به حدائق ص 136و عیون الاخبار ج 5 ص 57 و تاریخ اسلام ص 42، 43 و 97

لغت نامه دهخدا

خزاعه

(خُ عَ)

نام پادشاهی است که بعد از قحط به مکه آمد. (شرفنامۀ منیری) :
خزاعه بیامد چو او گشت خاک
برنج و به بیداد و بی ترس و باک.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

خزابل

(خَ بِ)

جمع واژۀ خزبیل و خزنبل. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب). رجوع به ’خزبیل’ و ’خزنبل’ شود

لغت نامه دهخدا

خزعال

(خَ)

لنگی. یقال: ناقه بها خز عال. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از تاج العروس)