معنی خربزان - جستجوی لغت در جدول جو

خربزان

لغت نامه دهخدا

خرامان

(دخترانه)

آنکه با ناز و تکبر راه می رود

فرهنگ نامهای ایرانی

ترزبان

کسی که سخن های خوب و تازه بگوید، زبان آور، خوش سخن، فصیح، ترجمان

فرهنگ فارسی عمید

خرکمان

کمان بزرگ، تله ای شبیه کمان که در مسیر جانوران و زیر خاک قرار می دادند

فرهنگ فارسی عمید

خروشان

خروشنده، در حال جوش و خروش و خروشیدن، کنایه از جوشان

فرهنگ فارسی عمید

خرامان

خرامنده، در حال خرامیدن

فرهنگ فارسی عمید

برازان

(بَ)

دهی از دهستان ییلاق بخش حومه شهرستان سنندج است. 155 تن سکنه دارد. (از فرهنگجغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

انبزان

(اَمْ بَ)

روز آخراز هر ماه. (ناظم الاطباء). در فرهنگهای دیگر دیده نشد و ظاهراً مصحف انیران است. رجوع به انیران شود

لغت نامه دهخدا

خرازان

(خَ)

دهی است جزء دهستان تفرش بخش طرخوران شهرستان اراک. واقع در 9هزارگزی شمال خاوری طرخوران و 9هزارگزی راه مالرو عمومی. این ناحیه کوهستانی و سردسیر و دارای 375 تن سکنۀ فارسی زبان است. آب آن از قنات و محصولاتش: غلات، گردو، بادام و بنشن است. اهالی بکشاورزی و گله داری گذران می کنند و راه آن مالرو است. عده ای از آنجا جهت تأمین معاش برای کارگری بطهران می روند. مزارع مکان و روازک جزء این ده منظور شده است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2)

لغت نامه دهخدا

ار زان

(اَ)

مخفف ((اگر از آن)). (مؤید الفضلاء)

لغت نامه دهخدا

خرزان

(خَ)

روز اول سال ایرانیان که اول بهار و عید نوروز باشد. (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

خرزان

(خَ)

نام گردنۀ صعب المروری است در بین قزوین و طارم. (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

خربازان

(خَ)

نوعی از بازی باشد و آن چنانست که دو کس برابر هم خم شوند و سرها بهم نهندو دستها بر زانو گذارند و سر ریسمانی را بر دست گیرند و سر دیگر آن ریسمان را شخص دیگر بدست گیرد و بر دور و پیش ایشان می گردد و نمی گذارد که از مردم اجزای بازی کسی بر ایشان سوار شود و اگر احیاناً سوار شودهمچنان سوار خواهد بود تا دیگری گرفتار شود و شخص که سر ریسمان را در دست دارد خربند گویند، بر هر کس که پای خود را بزند و او را بیاورد و با این دو کس دیگر در قطار کشد تا وقتی که دیگری بهم رسد، آن دو شخص اول نجات یابند و بعربی این بازی را تدبیح بروزن تقبیح گویند. (برهان قاطع) (ناظم الاطباء) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

خروزان

(خُ)

نام پهلوانی بود از تورانیان. (برهان قاطع) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

خربان

(خَرْ رَ)

مرد بددل. (از منتهی الارب) (از تاج العروس)

لغت نامه دهخدا

خربان

(خَ)

جمع واژۀ خرب. رجوع به خرب در این لغت نامه شود

لغت نامه دهخدا

خربان

(خَ)

صاحب خر. رانندۀ خر. (ناظم الاطباء). خرچران. نگاهبان خر. خرکچی. (یادداشت بخط مؤلف) :
چون که با گاو و خرم صحبت فرمایی
گر تو دانی که نه گوبان و نه خربانم.
ناصرخسرو

لغت نامه دهخدا