معنی خذیم در لغت نامه دهخدا

نام پدر خنساء است بعضی او را پسر ودیعه نام برده اند و بعضی دیگر پسر خالد. ابونعیم می گوید: کنیۀ او ابوودیعه است. صاحب مبسوط و بخاری از طریق خنساء روایت کردند که گفت: پدرم مرا بشوهر سپرد، در حالی که من دختری بیش نبودم. صاحب اصابه این خبر را کریه دانسته است. (از الاصابه قسم 1 ج 1 ص 106)
ابن خالد، وی از بنی عبید بن زید بن احد بن عمرو بن عوف و از منافقان و از اصحاب مسجدالضرار بود. (از امتاع الاسماع ص 480، 472)

لغت نامه دهخدا

خذام

(خِ)

نام اسپ خیاس بن قیس بن عور است. (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

خذام

(خِ)

نام وادیی بوده است در دیار همدان. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

خثیم

(خَ)

فرج زن که بلند و درشت باشد. (از ناظم الاطباء) (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

خثیم

(خُ ثَ)

از اعلام عرب است. (از متن اللغه) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

خذیذ

(تَطْ)

روان شدن زردآب جراحت. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از تاج العروس)

لغت نامه دهخدا

خذین

(خُ ذَ)

در سمرقند این کلمه اطلاق به ’زن بزرگ’ و ’شاهزاده خانم’ میشود. (از دزی ج 1 ص 356) ، در برخی از نواحی خراسان در تداول عامه، ارباب را خذین گویند

لغت نامه دهخدا

خذوم

(خَ)

برنده. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از تاج العروس). سیف خذوم، شمشیر که زود برد، شتابنده. (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). (از آنندراج). منه: ظلیم خذوم، شترمرغ شتابنده

لغت نامه دهخدا

خریم

(خُ رَ)

نام کتلی است میان بدر و مدینه که آن حضرت صلی اﷲ علیه و آله دروقت رجوع به آنجا عبور فرمودند. (از منتهی الارب)
نام آبی است در نزدیکی قادسیه. (از معجم البلدان یاقوت)

لغت نامه دهخدا

خریم

(خُ رَ)

ابن ایمن صحابی بود (منتهی الارب). صحابی به شخصی گفته می شود که در زمان حیات پیامبر اسلام، حضرت محمد (ص)، او را دیده، به او ایمان آورده و در همان حال مسلمان از دنیا رفته باشد. صحابه نقش مهمی در انتقال مفاهیم دینی، روایت احادیث، و گسترش فرهنگ اسلامی داشتند. واژه صحابی در منابع تاریخی و حدیثی جایگاه خاصی دارد و شناخت صحابه برای درک بهتر تاریخ صدر اسلام ضروری است.

لغت نامه دهخدا

خریم

(خَ)

بی باک. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

خصیم

(خَ)

خصومت کننده. دشمن. ج، خصماء، خصمان. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب). ستیزه گر. پیکارکش. (یادداشت بخط مؤلف) : خلق الانسان من نطفه فاذا هو خصیم مبین. (قرآن 4/16). او لم یر الانسان اناخلقناه من نطفه فاذا هو خصیم مبین. (قرآن 77/36).
که ز پیغام زمانه نشود مرد خصیم.
(تاریخ بیهقی)

لغت نامه دهخدا

خمیم

(خَ)

ممدوح، گران روح، شیر همین که دوشیده باشند. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب)

لغت نامه دهخدا

تخذیم

(اِ تِ)

مبالغۀ خذم. (زوزنی). بریدن و پاره پاره کردن چیزی را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). تقطیع. (اقرب الموارد). بسرعت بریدن چیزی را. (المنجد)

لغت نامه دهخدا

مذیم

(مَ)

معیب. (آنندراج). معیوب. دارای عیب. (ناظم الاطباء). نکوهیده. مذموم. مذیوم. (از اقرب الموارد) (از متن اللغه)