- خدب (خَ دِ)
احمق. (از ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) ، شتابکار. (از منتهی الارب) ، دراز. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) ، برنده. (از منتهی الارب) (از متن اللغه). منه: سیف خدب، ای سیف قاطع
معنی خدب - جستجوی لغت در جدول جو
- خدب (تَ طَمْ مُ)
دراز شدن و وسیع شدن. یقال: خدبت الضربه و الطعنه، وسیع شد جای ضربه و طعنه، وسیع شدن و گشادن خفتان. (از معجم الوسیط) ، دراز شدن زمین، دراز گردیدن. (از معجم الوسیط) (از ناظم الاطباء) ، خودسر گردیدن. (از ناظم الاطباء) ، احمق شدن. (از معجم الوسیط) ، گول شدن. گیج شدن. (از معجم الوسیط) (متن اللغه)
- خدب (تَ)
شمشیر زدن و شکافتن پوست و گوشت را نه استخوان. (از منتهی الارب). خدبه، شق جلده و لحمه. (معجم الوسیط). شکافتن پوست با گوشت. (تاج المصادر بیهقی) ، با دندان بریدن. گوشت و پوست را با دندان از هم باز کردن، گوشتی را قطعه قطعه کردن. گوشتی را بدون استخوان قطعه کردن. بریدن، کسی را زدن. بر سر کسی زدن، گزیدن مار. (از متن اللغه). خدبت الحیه فلاناً، گزید او را مار. (ناظم الاطباء) (از معجم الوسیط) (از تاج المصادر بیهقی) (از المصادر زوزنی) ، دروغ گفتن. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) ، بزبان کسی را مجروح کردن، دوشیدن شیر بسیار. (از متن اللغه). در فرهنگ ناظم الاطباء آمده: قال فی المعیار ان اراد بالحلب المصدر فالخدب مصدر و الفعل کنصروان اراد بالحلب اللبن المحلوب فالخدب اسم
- خدب (خِ دَ ب ب)
مرد پیر و بزرگ. (از ناظم الاطباء) (از معجم الوسیط) (از متن اللغه) ، ستبر از شترمرغ و غیر آن. (منتهی الارب) (ازمتن اللغه). شتر قوی و سخت. (از منتهی الارب) (مهذب الاسماء)
- خدب
گولی، شتابزدگی
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(خَ دِ بَ)
لغت نامه دهخدا
حربۀ بسیار بران که زخم را فراخ کند، زن احمق، زن دراز، زن شتابکار، زن خودسر و خودرأی. (از منتهی الارب)
(اِ تِ)
لغت نامه دهخدا
راه رفتن نه بزودی و نه بدرنگی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). راه رفتن نه سریع و نه آهسته. (المنجد). راه رفتنی میانه چنانکه نه سریع باشد و نه بطی ٔ. (از اقرب الموارد)
(شُ دُ)
لغت نامه دهخدا
جانوری از حشرات زمین. (از منتهی الارب). جانور خردی است از حشرات زمین. ج، شخادب. (از اقرب الموارد)
(خَ)
لغت نامه دهخدا
مؤنث اخدب است و بمعانی زیر آمده: زن احمق، زن دراز، شتابکار، خودسر و خودرأی. (منتهی الارب) (آنندراج) ، نعت است سلاحی را که جای ریش آن وسیع است. (از متن اللغه).
- حربه خدباء، حربۀ بسیاربران که زخم را فراخ کند. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء).
- ضربه خدباء، ضربه ای تا جوف رسیده باشد. (ازمنتهی الارب).
، نعت است برای زره فراخ و نرم. (از منتهی الارب) (از متن اللغه) (از مهذب الاسماء). منه: درع خدباء، زره فراخ و زره نرم، گزنده از حیوانات. (از متن اللغه)
- حربه خدباء، حربۀ بسیاربران که زخم را فراخ کند. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء).
- ضربه خدباء، ضربه ای تا جوف رسیده باشد. (ازمنتهی الارب).
، نعت است برای زره فراخ و نرم. (از منتهی الارب) (از متن اللغه) (از مهذب الاسماء). منه: درع خدباء، زره فراخ و زره نرم، گزنده از حیوانات. (از متن اللغه)
بی بهرگی این واژه پارسی نیز هست برابر با باز پس افکنده باز پس افکنده
سست گردیدن عضو و بخواب رفتن آن، بی حسی پرده، چادر پرده، چادر بی حس بی حس
اسپ خیز، توسنی جامه پاره برداشتن اسب هر دو دست و پای راست را با هم و هر دو دست و پای چپ را با هم گاه برین دست و گاه بر آن دست ایستادن اسب، تیز رفتن، نوعی دویدن پویه
