معنی خداپیوست - جستجوی لغت در جدول جو

خداپیوست

لغت نامه دهخدا

خدادوست

(پسرانه)

دوستدار خداوند

فرهنگ نامهای ایرانی

خداپرست

ویژگی کسی که خدا را پرستش می کند، پرستندۀ خدا، موحد، متدین، دیندار

فرهنگ فارسی عمید

خدادوست

(خُ)

محب خدا. دوست دارندۀ خدا. خداپرست:
خدادوست را گر بدرّند پوست
نخواهد شدن دشمن دوست دوست.
سعدی.
گر پدر دعوی خدایی کرد
من خدادوستم خردپرورد.
نظامی

لغت نامه دهخدا

خدادوست

(خُ)

وی پسر مصاحب بیگ افغانی است. در جنگی که بحوالی قلعۀ ناحیۀ النگ افغانستان اتفاق افتاد و همایون شاه پادشاه بابری هندوستان قصد حمله به این قلعه کرد، میزرا کامران که قبلاً بر قلعه دست یافته بود سه پسر خردسال ناموس بیگ را بقتل آورد و از دیوار قلعه بپایین انداخت مردم درونی و بیرونی قلعه از بی مروتی میرزا کامران آزرده خاطر گشتند و سرداربیگ پسر قراچه بیگ و خدادوست پسر میرزا مصاحب بیگ را بکنگره های قلعه بسته و آویختند. رجوع به تاریخ شاهی ص 319 و اکبرنامه ص 264 شود

لغت نامه دهخدا

خداپرست

(بَ گَ دی دَ / دَ)

متأله. معتقد بخداوند. مؤمن بخدا. مقابل دهری. آنکه عالم و امور آن را متکی بر خدایی می داند. (یادداشت بخط مؤلف). متدین. موحد. دیندار. (ناظم الاطباء) :
عقل جهان طلب در آلودگی زند
عقل خداپرست زند درگه صفا.
خاقانی.
مگر بشهر شما یک نفر مسلمان نیست
خداپرست مگر اندرین بیابان نیست.
؟
ملک بخندید و ندیمان را گفت: چندان که مرا در حق خداپرستان ارادات است و اقرار مراین شوخ دیده را عداوتست و انکار. (گلستان)

لغت نامه دهخدا

خداپرست

معتقد به خداوند، مومن بخدا، متدین، دیندار

فرهنگ لغت هوشیار

خداپرست

((~. پَ رَ))

آن که خدا را پرستش کند

فرهنگ فارسی معین

خداپرست

صفت ایزدپرست، موحد، یزدان پرست، خداباور، یکتاپرست
متضاد: ناخداباور، ملحد، خداستیز

فرهنگ واژه مترادف متضاد

معنی خداپیوست - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما