- خداپسندی(خُ پَ سَ)
حالت امری که مورد پسند خدا باشد. حالت چیزی که خدا می پسندد
معنی خداپسندی - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(خوَدْ / خُدْ پَ سَ)
لغت نامه دهخدا
تکبر. غرور. نخوت. (ناظم الاطباء). خودستایی. کبر. (یادداشت بخط مؤلف) :
نیکنامی خواهی ای دل بابدان صحبت مدار
خودپسندی جان من برهان نادانی بود.
حافظ
نیکنامی خواهی ای دل بابدان صحبت مدار
خودپسندی جان من برهان نادانی بود.
حافظ
(پَ سَ)
لغت نامه دهخدا
پسندیدن داد. نیکو دانستن عدل. توجه بعدل:
دولت ترکان که بلندی گرفت
مملکت از دادپسندی گرفت.
نظامی
دولت ترکان که بلندی گرفت
مملکت از دادپسندی گرفت.
نظامی
(خُ پَ سَ)
لغت نامه دهخدا
عملی که پسندیدۀ خدا باشد. (آنندراج). امری که موجب خوش آمد خدا باشد، کاری که خدا را خوش آید:
تعمیر خویش نکردی نماز بی خللی
خداپسند نمی باشد این چنین عملی.
مخلص کاشی (از آنندراج)
تعمیر خویش نکردی نماز بی خللی
خداپسند نمی باشد این چنین عملی.
مخلص کاشی (از آنندراج)
خودپسندی، خودخوٰاهی
رضایت نفس، خودخوٰاهی، خودمحوری، نارسیسیسم، خودپسندی
