معنی خدادوست در لغت نامه دهخدا

محب خدا. دوست دارندۀ خدا. خداپرست:، خدادوست را گر بدرّند پوست، نخواهد شدن دشمن دوست دوست.، سعدی.، گر پدر دعوی خدایی کرد، من خدادوستم خردپرورد.، نظامی

معنی خدادوست در لغت نامه دهخدا

وی پسر مصاحب بیگ افغانی است. در جنگی که بحوالی قلعۀ ناحیۀ النگ افغانستان اتفاق افتاد و همایون شاه پادشاه بابری هندوستان قصد حمله به این قلعه کرد، میزرا کامران که قبلاً بر قلعه دست یافته بود سه پسر خردسال ناموس بیگ را بقتل آورد و از دیوار قلعه بپایین انداخت مردم درونی و بیرونی قلعه از بی مروتی میرزا کامران آزرده خاطر گشتند و سرداربیگ پسر قراچه بیگ و خدادوست پسر میرزا مصاحب بیگ را بکنگره های قلعه بسته و آویختند. رجوع به تاریخ شاهی ص 319 و اکبرنامه ص 264 شود

معنی خدادوست - جستجوی لغت در جدول جو

خدادوست

فرهنگ نامهای ایرانی

خدادوست

لغت نامه دهخدا

خدادوست

لغت نامه دهخدا

برادوست

(پسرانه)

دوست صمیمی، نام یکی از قبایل کرد، نام کوهی در کردستان، نام منطقه ای در کردستان (نگارش کردی: برادست)

فرهنگ نامهای ایرانی

خداپرست

ویژگی کسی که خدا را پرستش می کند، پرستندۀ خدا، موحد، متدین، دیندار

فرهنگ فارسی عمید

غنادوست

(غِ)

از قرای سرخس. (از معجم البلدان). قریه ای است از قرای خوارزم. (انجمن آرا) (آنندراج) (انساب سمعانی)

لغت نامه دهخدا

داردوست

درختی است که دارای ساقه های پیچنده است وآن را عشقه گویند، مهر بانک لبلاب، رجوع به لبلاب، عشقه، عشق پیچان و مهربانک شود، و در تداول جنگلبانی بر همه انواع درختان پیچنده اطلاق شود

لغت نامه دهخدا

داددوست

دوست دارندۀ عدل، عدل خواه، عدل دوست، محب عدل:
نکوکار و با دانش و داددوست
یکی رسم ننهد که آن نانکوست،
اسدی

لغت نامه دهخدا

خداپرست

(بَ گَ دی دَ / دَ)

متأله. معتقد بخداوند. مؤمن بخدا. مقابل دهری. آنکه عالم و امور آن را متکی بر خدایی می داند. (یادداشت بخط مؤلف). متدین. موحد. دیندار. (ناظم الاطباء) :
عقل جهان طلب در آلودگی زند
عقل خداپرست زند درگه صفا.
خاقانی.
مگر بشهر شما یک نفر مسلمان نیست
خداپرست مگر اندرین بیابان نیست.
؟
ملک بخندید و ندیمان را گفت: چندان که مرا در حق خداپرستان ارادات است و اقرار مراین شوخ دیده را عداوتست و انکار. (گلستان)

لغت نامه دهخدا

خداپیوست

(خُ پَ / پِ وَ)

آنچه بخدا پیوندد. آنچه موجب پیوستن بخدا شود:
پست منگر هان و هان این بست را
بنگر آن فضل خداپیوست را.
مولوی

لغت نامه دهخدا

خبردوست

(خَ بَ)

آنکه علاقه به خبرهای تازه دارد. آنکه در عقب اخبار تازه میگردد. آنکه پی جوی اخبار تازه است

لغت نامه دهخدا

خدادوستی

(خُ)

علاقه مندی به خدا. محبت به خدا. کنایه از باایمانی

لغت نامه دهخدا

نادوست

که دوست نباشد، که مهربان نیست، نامهربان: و از دست زنان نادوست و ناکدبانو بگریز که گفته اند کدخدا رود بود وکدبانو رودبند اما نه چنانکه چیز ترا در دست گیرد ونگذارد که تو بر چیز خود مالک باشی، (قابوسنامه)

لغت نامه دهخدا