معنی خثیمی در لغت نامه دهخدا

نسبتی است به بنی خثیم. (از انساب سمانی)

معنی خثیمی در لغت نامه دهخدا

ابومحمد عطأ بن ابی رباح القرشی مولی بن خثیم الفهری القرشی. اسم ابی رباح ’اسلم’ است. مولد او به ’جند’یمن بود و نشأت او بمکه اتفاق افتاد. او سیاه رنگ و اعور و لنگ بود و به آخر عمر نیز کور شد. خثیمی ازبزرگان علم و فضل تابعان بود. (از انساب سمعانی)

معنی خثیمی - جستجوی لغت در جدول جو

خثیمی

لغت نامه دهخدا

خثیمی

لغت نامه دهخدا

خثعمی

(خَ عَ)

منسوب به خثعم که نام کوهی است. (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

خثعمی

(خَ عَ)

محمد بن عبدالله. وی از شاعران عرب بود و او راست: کتاب الشعر و الشعراء. رجوع به الفهرست ابن الندیم و عیون الاخبار ج 3 ص 168 و ج 2 ص 192 شود:
صلصل خواند همی شعر لبید و زهیر
نارو راند همی مدح جریر و خثم.
منوچهری
ابوجعفر محمد بن حسین بن حفص بن عمر خثعمی کوفی معروف به اشانی. (از انساب سمعانی). رجوع به ’اشانی’ شود

لغت نامه دهخدا

خزیمی

(خُ زَ می ی)

منسوب است به ابوبکر محمد بن اسحاق بن خزیمه. (از انساب سمعانی)

لغت نامه دهخدا

خریمی

(خُ رَ)

این کلمه منسوب به خریم است و آن نام مردی است. (از انساب سمعانی)

لغت نامه دهخدا

خریمی

(خُ رَ)

اسحاق بن حسان بن قوصی، مکنی به ابویعقوب از شاعران دولت عباسی بود. ابوبکر خطیب در تاریخ خود می گوید ابویعقوب شاعر معروف به خریمی از خراسان بود و از ابناء سغد و به خریم بن عامر مری میرسید و به نام او هم منسوب است ولی بعد به بغداد فرودآمد. بعضی ها می گویند نسب او به عثمان بن خریم می رسد که پیشوایی جلیل و سیدی شریف بود و پدرش خریم موصوف به ناعم بود. ابوحاتم سجستانی خریمی را از اشعر شعرای مولدین می داند و از اشعار او جاحظ و احمد بن عبید بن ناصح نبذی آورده اند. (از انساب سمعانی). و رجوع به عیون الاخبار، چ قاهره سال 1925 میلادی ج 2 ص 128 و الموشح شود

لغت نامه دهخدا

خثیم

(خُ ثَ)

از اعلام عرب است. (از متن اللغه) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

خثیم

(خَ)

فرج زن که بلند و درشت باشد. (از ناظم الاطباء) (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

خثمی

(خُ ثَ)

منسوب به خثم است. (از انساب سمعانی)