معنی ختکه در لغت نامه دهخدا

دهی است از دهستان کفرآور بخش گیلان شهرستان شاه آباد، واقع در 28 هزارگزی شمال خاوری گیلان و کنار راه فرعی گل کش به قیطون. این ناحیه در دشت واقع و هوایش معتدل است. بآنجا100 تن سکونت دارند که بزبان کردی تکلم میکنند. آب آنجا از چاه، محصولاتش غلات دیم و لبنیات است. اهالی به کشاورزی و گله داری گذران میکنند. مردم آن ناحیه از طایفۀ منیشی ازاصل کلهر هستند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

معنی ختکه در لغت نامه دهخدا

کوچکترین نوع مرغابی در سواحل بحر خزر است. (یادداشت بخط مؤلف)

معنی ختکه - جستجوی لغت در جدول جو

ختکه

لغت نامه دهخدا

ختکه

لغت نامه دهخدا

خاکه

ذره های نرم و خاک مانند که از نرم شدن و ساییده شدن چیزی به دست می آید مثلاً خاکه قند، خاکه زغال

فرهنگ فارسی عمید

خشکه

ویژگی دستمزدی که به جای جیرۀ جنسی به کسی پرداخت می شود مثلاً جیرۀ خشکه، نقدی،
هر نوع نانی که هنگام پختن آن را مانند بیسکویت خشک می کنند،
خشک مثلاً سرفه خشکه،
نوعی فولاد سخت و بی آب که در قالب سازی به کار می رود،
خشک کرده شده مثلاً آلبالو خشکه

فرهنگ فارسی عمید

چتکه

چرتکه، چهارچوبۀ کوچکی که دارای چند رشته مهره های چوبی به سیم کشیده است و در حساب کردن برای عمل جمع وتفریق به کار می رود

فرهنگ فارسی عمید

ختنه

بریدن پوست یا غلاف سر آلت تناسلی مرد، بنابر رسم اسلام و یهودیت

فرهنگ فارسی عمید

خاکه

(کَ)

وادیی است از شهر عذره و در این محل جنگی اتفاق افتاده است. (از معجم البلدان ج 3)

لغت نامه دهخدا

هتکه

(هَِ تَ کَ)

یکی از هتک. (معجم متن اللغه) (اقرب الموارد). رجوع به هتک شود

لغت نامه دهخدا

لتکه

(لُ کَ / کِ)

لتکا. زورق. کرجی. رجوع به لتکا شود

لغت نامه دهخدا

کتکه

(کُ کَ)

عصای کوچک و ستبر. این لفظ ترکی است. (غیاث اللغات)

لغت نامه دهخدا

خشکه

(خُ کَ / کِ)

پلاو (پلو) بی روغن، آردگندم ناپخته. (برهان قاطع) ، نان مخصوصی است. (یادداشت بخط مؤلف) ، نوعی آهن زودشکن. (یادداشت بخط مؤلف) ، در اصطلاح تدبیر منزل بمعنی استخدام نوکر و خادمه است با ماهیانۀ نقدی بی طعام و بی لباس. (یادداشت بخط مؤلف).
- زراعت خشکه، زراعت دیمی. (یادداشت بخط مؤلف).
- سرفه خشکه، سرفۀ بدون خلط. (یادداشت بخط مؤلف).
- سرماخشکه، سرمای بدون بارندگی. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

خرکه

(خَ کَ)

دهی است از دهستان حسین آبادبخش دیواندرۀ شهرستان سنندج، واقع در دوازده هزارگزی شمال حسین آباد کنار شوسۀ جدید سنندج - سقز. کوهستانی و سردسیر، آب آن از رودخانه و چشمه، محصول آنجا غلات، حبوبات و لبنیات. شغل اهالی زراعت و گله داری. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

خپکه

(خِ پِ کَ / کِ)

دهی است از دهستان شیان بخش مرکزی شهرستان شاه آباد واقع در 32 هزارگزی خاور شاه آباد و دو هزارگزی شاهی، این ناحیه در دامنۀ کوه واقع و ناحیتی سردسیر و دارای 322 تن سکنه میباشد. زبان مردم آنجا کردی و فارسی است و از رود خانه شیدان مشروب میشود. محصولات آنجا غلات، لبنبات و چغندرقند است و اهالی به کشاورزی گذران میکنند. راه این دهکده مالرو است و از قلعۀ شیان میتوان اتومبیل به آنجا برد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

ختعه

(خُ تَ عَ یا خُ تْ عَ)

پلنگ ماده. (از منتهی الارب) (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

ختنه

(خَ تَ نَ)

مادرزن. (از منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

ختنه

(خَ نَ)

بریدگی غلاف سر نره. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

ختنه

(خَ نَ / نِ)

بریدگی غلاف سر نره. (از ناظم الاطباء). پاکی. در قاموس کتاب مقدس آمده: یکی از رسوم مشهور دین یهود می باشد و آن بریدن گوشت غلفۀ هر فرزند نرینه است که هشت روز از تولدش گذشته باشد و این مطلب نشانۀ عهدی است که خداوند در میانۀ ابراهیم و ذریۀ او گذارده، فوراً خود و همگی اهل بیتش ختنه شدند. (قاموس کتاب مقدس)

لغت نامه دهخدا

خاکه

(کَ / کِ)

در عرف عامیانه به خاک زغال اطلاق میشود، بچۀ شپش، این کلمه با کلماتی چون ’اره’ و ’قند’ و ’زغال’ و ’مروارید’ و ’شپش’ و ’تنباکو’ و ’پهن’ و ’توتون’ می آید که هرکدام از این ترکیبات علیحده ذکر خواهد شد

لغت نامه دهخدا

بتکه

(بِ / بَ کَ)

پاره. بریده. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). قسمتی از چیزی بریده. ج، بتک و از آن است: و انفلت منه الطائر و فی یده بتکه. (از اقرب الموارد).

لغت نامه دهخدا

خاکه

(کِ)

دهی است از دهستان کنار رودخانه شهرستان گلپایگان واقع در 8 هزارگزی شمال خاوری گلپایگان. ناحیه ای است جلگه ای و گرمسیر ومالاریائی. دارای 78 تن سکنه که مذهبشان شیعه و زبانشان لری و فارسی است. آب آنجا از قنات و محصولاتش غلات و لبنیات و پنبه میباشد. شغل اهالی زراعت و گله داری و راه مالرو است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا