معنی خبیط - جستجوی لغت در جدول جو

خبیط

لغت نامه دهخدا

خبیث

پلید، بدذات

فرهنگ فارسی عمید

خباط

اشتباه، مانند شدن چیزی به چیز دیگر در نظر انسان، یکی را به جای دیگری گرفتن، کاری به غلط انجام دادن، سهو، خطا

فرهنگ فارسی عمید

خبیر

آگاه، دانا

فرهنگ فارسی عمید

خلیط

همنشین، آنکه با دیگری در یک جا بنشیند، هم زانو، همدم، رفیق، هم صحبت، هم نشست

فرهنگ فارسی عمید

خبیص

نوعی حلوا که از خرما و روغن تهیه می شد، آفروشه، افروشه

فرهنگ فارسی عمید

خبیطه

(خَ طَ)

کمی آب باقی مانده در مظروف در حدود نصف و ثلث آن. ج، خبط

لغت نامه دهخدا

خباط

(خَ)

نام موضعی است بزمین جهنیه در قبلیه، و از آنجا تا مدینه پنج روز راه است. این نقطه بر ساحل دریا قرار دارد. (از مراصد الاطلاع)

لغت نامه دهخدا

خباط

(خَ)

غبار و گرد که از حرکت پا خیزد. (اقرب الموارد) (متن اللغه) (معجم الوسیط) (تاج العروس) (البستان) (لسان العرب) (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

خباط

(خَبْ با)

عیسی بن ابوعیسی خباط. اهل کوفه است و از شعبی و نافع روایت میکند. او در عین حال درزیگر بوده و او را خیاط نیز مینامند و چون گندم می فروخته حناّط نیز لقب داشته است و بقول ابن اثیر بسال 151 ه. ق. درگذشت. (از لباب الانساب ابن اثیر ص 342)

عیسی بن ابوعیسی خباط. اهل کوفه است و از شعبی و نافع روایت میکند. او در عین حال درزیگر بوده و او را خیاط نیز مینامند و چون گندم می فروخته حناّط نیز لقب داشته است و بقول ابن اثیر بسال 151 هَ. ق. درگذشت. (از لباب الانساب ابن اثیر ص 342)

لغت نامه دهخدا

خباط

(خَبْ با)

آنکه خبط فروشد. (از لباب الانساب ابن اثیر)

لغت نامه دهخدا

خباط

(خُ)

مرضی است جنون گونه. (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب) (ازمعجم الوسیط) (از متن اللغه) (از تاج العروس) (از البستان). حالتی است چون حیرت و سرگشتگی:
لرزلرزان وبترس و احتیاط
می نهد پا تا نیفتد در خباط.
مولوی.
در ره اسلام و بر پل صراط
سردرآید همچو آن خر از خباط.
مولوی.
لاجرم بسیار کوشد از نشاط
مست ادب بگذاشت آمد در خباط.
مولوی.
سر بریدندش که این است احتیاط
تا نزایدخصم و نفزاید خباط.
مولوی.
احتیاطش کرد از سهو و خباط
چون قضا آید چه سود از احتیاط.
مولوی

مرضی است جنون گونه. (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب) (ازمعجم الوسیط) (از متن اللغه) (از تاج العروس) (از البستان). حالتی است چون حیرت و سرگشتگی:
لرزلرزان وبترس و احتیاط
می نهد پا تا نیفتد در خباط.
مولوی.
در ره اسلام و بر پُل ِ صراط
سردرآید همچو آن خر از خباط.
مولوی.
لاجرم بسیار کوشد از نشاط
مست ادب بگذاشت آمد در خباط.
مولوی.
سر بریدندش که این است احتیاط
تا نزایدخصم و نفزاید خباط.
مولوی.
احتیاطش کرد از سهو و خباط
چون قضا آید چه سود از احتیاط.
مولوی

لغت نامه دهخدا

خباط

(خِ)

علامتی که در صورت گذارند و آن از جهت پهنا بسیار بزرگ است. این علامت از آن بنی سعد میباشد. (از اقرب الموارد) (از متن اللغه) (از لسان العرب) (از تاج العروس) (از معجم الوسیط) (از البستان) (از منتهی الارب) ، داغی که بر ران گذارند. ج، خبط. (از متن اللغه) (از معجم الوسیط) (از منتهی الارب) (از تاج العروس) ، گشنی. ضراب. (از منتهی الارب) (از لسان العرب) (از منتهی الارب) (از متن اللغه)

لغت نامه دهخدا

خبیث

(خِبْ بی)

پرخبث. زشتکار. (از اقرب الموارد) (متن اللغه). ج، خبیثون، خبیثین

لغت نامه دهخدا

تخبیط

(اِ)

خبط و خطا و اشتباه. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

خباط

مرضی است جنون گونه

معنی خبیط - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما