- خبق (خِ بِ)
دراز. (از منتهی الارب) (قاموس) (ناظم الاطباء) (آنندراج) ، مرد دراز. (از منتهی الارب) (قاموس) (ناظم الاطباء) (مهذب الاسماء) ، اسب تیزرو. (از منتهی الارب) (قاموس) ، مرد جهنده. (از منتهی الارب) (آنندراج) (قاموس)
معنی خبق - جستجوی لغت در جدول جو
- خبق (خَ بَ)
آواز. (از آنندراج). صدا. صوت. بعید نمی آید که این کلمه اسم صوت باشد چنانکه در مادۀ خبق نیز چنین گمانی میرود
- خبق (خَ بَ)
یاقوت آرد: بنابر قول رهنی در ذکر خبیص کرمان، خبق نام محلی به خبیص است. اینک قول او: ’و فی ناحیتها خبق و ببق’. (از معجم البلدان)
- خبق (خَ)
آوازی که از فرج زن در وقت جماع برآید. (از ناظم الاطباء) ، آواز. (از منتهی الارب)
- خبق (تَ)
تیز دادن. (از منتهی الارب) (اقرب الموارد) (متن اللغه) ، حقیر و خردانگاشتن کسی را نسبت بخود: خبق فلاناً، به معنی خرد و حقیر دانست فلان را نسبت بخویش. (از منتهی الارب)
- خبق (خِبْ بَ)
دراز. (از منتهی الارب) (از متن اللغه) (از قاموس) (از ناظم الاطباء) ، اسب تیزرو. (از منتهی الارب) (قاموس) ، مرد جهنده. (منتهی الارب) (آنندراج) (قاموس) ، مرد دراز. (از منتهی الارب) (قاموس) (ناظم الاطباء)
- خبق
آواز، تارا گیاهی دریایی
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(خِ بِقْ قا)
لغت نامه دهخدا
نوعی از دویدن است، اسب تیزرو. این کلمه گاهی بصورت صفت برای شتر استعمال میشود ناقه خبقی و آن بمعنای شتر مادۀ گشاده گام است. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء)
(خِبْ بِ قَ)
لغت نامه دهخدا
شتر ماده گشاده گام. (از منتهی الارب). این صفت همواره با موصوف خود یعنی ناقه استعمال میشود. زنان عرب در ترقیص اطفال خود میگویند: ’خبقه خبقه ترق عین بقه’ و این عبارت آنها بصورت ’حزقّه حزقه ترق عین بقه’ نیز نقل شده است رجوع به حزقه شود
(اِ)
لغت نامه دهخدا
بلند گردیدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). بلند گردیدن و برآمدن. (از قطر المحیط)
لغزش، کژ روی، ندانمکاری در تازی با آرش های دیگری به کار می رود بیراه رفتن کژ رفتن، بدون آگاهی و بصیرت در امری تصرف کردن، سهو کردن اشتباه کردن، کژ روی کج روی، سهو اشتباه: (خبط ایشان در غالب امور واضح و آشکاراست)، شوریدگی پریشانی آشفتگی: خبط دماغ
فاسد گردانیدن، تباه نمودن، خراب کردن، زایل شدن عقل بر اثر غصه و حزن مجنون، دیوانه، سخت و تنگ مجنون، دیوانه، سخت و تنگ
کناره دوزی، پس انداز خوراک پیچیدن کنار جامه و غیره و دوختن آن، پنهان کردن و نهادن طعام برای روز سختی، اسقاط حرف دوم ساکن از رکن چون از (مستفعلن) سین بیندازند مستفعلن بماند مفاعلن بجای آن نهند و از فاعلاتن فعلاتن سازند
سامه بند آنچه بر سر آن در اسپدوانی و تیراندازی سامه (شرط) بندند، نپی (قرآن مجید) به گواژ، یاد گیری با این آرش تنها در فارسی به کار می رود پیشی گیرنده پیش افتاده پیش افتادن روسش آنچه که بر سر آن در مسابقه اسب دوانی و تیر اندازی شرط بندند، مقداری از کتاب که همه روزه آموخته شود، جمع اسباق، قرآن. پیش افتادن سبقت گرفتن، پیشی سبقت. یا سبق تصمیم. تصمیم قبلی با نقشه معین قبل از ارتکاب جرم. یا سبق ورمایه. عقدیست به منظور پیشی گرقتن و غلبه بر دیگری در اسب دوانی تیر اندازی شمشیر زنی و آلات جنگی دیگر در مقابل مبلغی معین که به برنده تعلق خواهد گرفت با شرایط آن که در کتابای فقه مندرج است
