معنی خاور در فرهنگ فارسی عمید

جای برآمدن آفتاب، مشرق، خداوندی که نام اوست چون خورشید گسترده / ز مشرق ها به مغرب ها، ز خاورها به خاورها (منوچهری - ۳) مغرب، مهر دیدم بامدادن چون بتافت / از خراسان سوی خاور میشتافت (رودکی - ۵۳۲) ،، بوتۀ خار، یکی تاجور خود به لشکر نماند / بر آن بوم و بر خاک و خاور نماند (فردوسی - ۷/۱۳۳) ، خاور دور: در علم جغرافیا کشورهای شرقی آسیا، خاورمیانه: در علم جغرافیا کشورهای جنوب غربی آسیا، خاور نزدیک: در علم جغرافیا کشورهای شمال شرقی قارۀ افریقا تا شبه جزیرۀ عربستان

معنی خاور در لغت نامه دهخدا

نام رودی است در 66 هزارگزی شمال قلعه چهارراه حکومت درجه 2 بکوا و خاشرود مربوط به حکومت فراه که به رود خانه ’فراه رود’ می ریزد. محل آن بین خط 63 درجه و 6 دقیقه و 6 ثانیۀ طول شرقی و خط 32 درجه و 46 دقیقه و 27 ثانیۀ عرض شمالی واقع است. (از قاموس جغرافیایی افغانستان ج 2)، بزرگترین شهر ولایت ’کاوار’ است در جنوب ’فزان’. این شهر بدست عقبه بن عامر بسال 47 هجری قمری بعد از جنگ سخت و کشتن و اسارت اهالی آن گشوده شد. (از معجم البلدان یاقوت حموی)، محلی است به 784 هزارگزی طهران میان بامدژ و نظامیه بر کنار راه آهن جنوب. در این نقطه ایستگاه راه آهن قرار دارد. در فرهنگ جغرافیایی ایران این نقطه چنین شرح داده شده است: نام یکی از ایستگاههای راه آهن تهران و اهواز است. این ایستگاه در 784 هزارگزی جنوب باختری تهران و 35 هزارگزی شمال اهواز واقع و ساکنان آن از کارمندان راه آهن اند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)

معنی خاور در لغت نامه دهخدا

به معنی باختر است که مشرق باشد. (شرفنامۀ منیری) (فرهنگ جهانگیری) (برهان قاطع) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (انجمن آرای ناصری) (غیاث اللغات) :، ز خاورچو خورشید بنمود تاج، گل زرد شد بر زمین رنگ ساج.، فردوسی.، خداوند آن شهر نیکوترست، توگوئی فروزندۀ خاورست.، فردوسی.، که هر بامدادی چو زرین سپر، ز خاور برآرد فروزنده سر.، فردوسی.، ز خاور بیاراست تا باختر، پدید آمد از فرّ او کان زر.، فردوسی.، خداوندی که ناظم اوست چون خورشید رخشنده، ز مشرقها بمغربها ز خاورها به خاورها.، منوچهری.، چون نیست حال ایشان یکسان و یک نهاد، گاهی بسوی مغرب و گاهی بخاورند.، ناصرخسرو.، بر شکافد صبا مشیمۀ شب، طفل خونین بخاور اندازد.، خاقانی.، بادت جلال و مرتبه چندانکه آسمان، هر صبحدم بر آورد از خاور آینه.، خاقانی.، ماه چون از جیب مغرب برد سر، آفتاب از دامن خاور بزاد.، خاقانی.، کو مهی کآفتاب چاکر اوست، نقطۀ خاک تیره خاور اوست.، خاقانی.، نعل براق عزمت ابروی شاه منسوب، دود چراغ بزمت روی عروس خاور.، بدر شاشی.،، مغرب. (از برهان قاطع) (ناظم الاطباء) (آنندراج) :، مهر دیدم بامدادان چون بتافت، از خراسان سوی خاور می شتافت.، رودکی.، سوی خاور می شتابد شاد و کش.، رودکی.، چو خورشید تابنده بنمود پشت، دل خاور از پشت او شد درشت.، فردوسی.، دری را از آن مهر خوانده است مشرق، دری را از آن ماه خوانده است خاور.، فرخی.، چو روز آورد سوی خاور گریغ، هم از باختر برزند باز تیغ.، عنصری.، بشادی و جام دمادم نبید، ببودند تا خور بخاور رسید.، اسدی.، خورشید را چون پست شد در جانب خاور علم، پیدا شد اندر باختر بر آستین شب علم.، لامعی گرگانی.، وز نور تا بظلمت وز اوج تا حضیض، وز باختر بخاور وز بحر تا ببر.، ناصرخسرو.، همی بگذارم این جا قرص خورشید، نهم روی از ضرورت سوی خاور.، مسعودسعد.، چون پخت نان زرین اندر تنور مشرق، افتاد قرص سیمین اندر دهان خاور.، خاقانی.، زحد باختر تا بوم خاور، جهان را گشته ام کشور بکشور.، نظامی.،، آفتاب. (ناظم الاطباء)، نامی است از نامهای زنان. چون ’خاورسلطان’، ’خاورخانم’، ’خاوربیگم’، بتۀ خار و شوک:، یکی جانور خود ز لشکر نماند، بدان بوم و بر خار و خاور نماند.، فردوسی.، بر آن بوم تا سالیان بر نبود، جز از سوخته خاک خاور نبود.، فردوسی.،، مملکت های شرقی ایران از قبیل چین و تبت و ماچین و هند، (در اطلاقات فردوسی) :، یکی روم و خاور دگر ترک و چین، سوم دشت گردان و ایران زمین.، فردوسی.، فزون تر از او قارن رزم زن، به هر کار پیروز و لشکرشکن، که بر شهر خاور بد او پادشا، جهاندار و بیدار و فرمان روا.، فردوسی.، ز قنوج تا مرز خاور گرفت، نبردش نجوید کسی ای شگفت.، فردوسی.، فرستاده را پس برون کرد گرد، سر شاه خاور مر او را سپرد.، فردوسی، مورچه است که مور کوچک باشد. (از آنندراج) (انجمن آرای ناصری) :، از آرزوی قد چو سروت براستی، بر من زمانه تنگ تر از چشم خاور است.، ابن یمین (از آنندراج).، رجوع به خاول شود

معنی خاور در فرهنگ واژه مترادف متضاد

مطلع، خاوران، شرق، خراسان، مشرق، متضاد: باختر، خار، خاشاک

معنی خاور در فرهنگ گویش مازندرانی

نامی برای زنان، خاور، مشرق

معنی خاور - جستجوی لغت در جدول جو

خاور

فرهنگ نامهای ایرانی

خاور

فرهنگ فارسی عمید

خاور

لغت نامه دهخدا

خاور

لغت نامه دهخدا

خاور

فرهنگ فارسی معین

خاور

فرهنگ واژه فارسی سره

خاور

فرهنگ واژه مترادف متضاد

خاور

فرهنگ گویش مازندرانی

باور

(دخترانه و پسرانه)

مرز میان دو کشتزار (نگارش کردی: باوهر)، مجموعه اعتقادهایی که در یک جامعه مورد پذیرش قرار گرفته است، حالت یا عادتی که باعث اعتقاد یایقین انسان می شود

فرهنگ نامهای ایرانی

خاوری

(وَ)

منسوب بخاور، کنایه از آفتاب عالمتاب است:
هرسنگ را کز ساحری کرد و صبا میناگری
از خشت زر خاوری میناش دینار آمده.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

خاورن

(وُ)

نام صحرائی است بحدود کرمان و در آنجا بین امیر مبارزالدین آل مظفر و اوغانیان جنگ درگرفت. ابتداء امیر مبارزالدین فائق آمد ولی بعداً اوغانیان بر او حمله بردند و او شکسته افتاد. در این جنگ امیر مبارزالدین هفت زخم خورد و پهلوان علی شاه بمی چون خواست اسب خود را به امیر مبارزالدین دهد او استنکاف کرد گفت در حضرت امیرالمؤمنین علی از حق واهب بی منت طلب شهادت کرده ام و پس از الحاح زیاد بر اسب او سوار شد. در این جنگ پهلوان علی شاه بمی با هشتصد مرد جنگی کشته شد. رجوع شود به تاریخ گزیده چ 1 ص 644

لغت نامه دهخدا

خاثر

سنگین جان، شیر ستبر

معنی خاور - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما