معنی حییکه - جستجوی لغت در جدول جو

راه ستاره ها. مسیر ستارگان. کهکشان. راه آسمان. ج، حبک. (منتهی الارب). حبائک. (مهذب الاسماء) ، شکن آب، شکن زره و موی وریگ، راه در ریگ توده. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

حیاکه

(تَ ضَمْ مُ)

بافتن جامه. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). بافندگی. جولاهی. رجوع به حوک و حیاک شود

لغت نامه دهخدا

حیاکه

(حَیْ یا کَ)

مؤنث حیاک. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به حیاک شود

لغت نامه دهخدا

حنیکه

(حَ کَ)

بنی اشعر را بسه قبیله نسبت میکنند: حنیکه و رکب و بنوناحیه. و باز قبیلۀ حنیکه منشعب میشوند بدین شعوب مذکوره و قبایل مسطوره: جیله. آسن. سائبه. مراطه. زعانج. بنومجیده. حنیک. سدوس. ثابر. حدال. حشان. دودانک (دودنک). (تاریخ قم)

لغت نامه دهخدا

حنیکه

(حَ کَ)

تأنیث حنیک. (منتهی الارب). رجوع به حنیک شود، ستور مادۀ نیک خوار. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). نیک خورنده از دواب. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

حییکهکییکه

(حُ یَیْ کَ تُنْ کُ یَیْ کَ)

زنی کوتاه و گرد و درشت تن. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا