معنی حوافش - جستجوی لغت در جدول جو

حوافش

لغت نامه دهخدا

حوافر

حافرها، گود کننده ها، کننده های زمین، سم ها، سنب ها، سم های ستور، جمع واژۀ حافر

فرهنگ فارسی عمید

حوافه

(حُ فَ)

برگ اسپست که باقی مانده باشد در زمین بعد برداشتن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

حوافر

(حَ فِ)

جمع واژۀ حافر. سم های ستوران. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب). سم های اسبان و این جمع حافر است که بمعنی سم اسب و خر باشد. (غیاث از کشف و منتخب). رجوع به حافر و حافره شود.
- ذوات الحوافر، سم داران چون اسب و خر

لغت نامه دهخدا

حرافش

(حُ فِ)

مار خبیث. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

نوافش

(نَ فِ)

ابل نوافش، شتران شب چرنده. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). نفیش. نفاش. نفش. (متن اللغه)

لغت نامه دهخدا