معنی حلس در لغت نامه دهخدا

حَلَس. پلاس. (دهار). گلیم سطبر که بر پشت شتر زیر برذعه نهند و در خانه زیر فرش های فاخره افکنند. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج). نمدزین. (دستوراللغه). ج، احلاس، حلوس، حلسه، تیر چهارم قمار و آن چهار بخش دارد. (منتهی الارب) (آنندراج)، عهد و میثاق. (اقرب الموارد). پیمان. حلف، مهتر قوم. (منتهی الارب) (آنندراج). بزرگ مردم. (از اقرب الموارد)، هوحلس بیته، یعنی نمیگذارد خانه را. (منتهی الارب) (آنندراج). خانه نشین. ج، احلاس: فکونوا احلاس بیوتکم. (تاریخ بیهقی ص 56) (آنندراج).، - ام حلس، ماده خر. (از منتهی الارب)

معنی حلس در فرهنگ لغت هوشیار

گلیم ستبر، خانه نشین، مهتر بزرگ، همتای

معنی حلس - جستجوی لغت در جدول جو

حلس

لغت نامه دهخدا

حلس

فرهنگ لغت هوشیار

حلسم

(حِ سَم م)

آزناک. (منتهی الارب). به معنی حلس است یعنی حریص و میم و برای تأکید و تقویت معنی بدان اضافه شده است: لیس بفضل حلس حلسم. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

احلس

(اَ لَ)

سرخ مائل به سیاهی. (منتهی الارب). چیزی سیاه سرخ.

لغت نامه دهخدا

تحلس

(اِ تِ)

طواف کردن و گرد برآمدن، مقیم شدن به مکانی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (قطر المحیط) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

محلس

(مُ لِ)

آن که حلس پوشاند شتر را و حلس گلیم سطبر که بر پشت شتر زیر بردعه نهند. (آنندراج). کسی که باگلیم می پوشاند پشت شتر را. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) ، باران پیوسته بارنده. (آنندراج) (از منتهی الارب). بارانی که با قطره های کوچک مداوم و پیوسته ببارد. (ناظم الاطباء) ، مفلس و کسی که دارای افلاس باشد. ج، محالیس. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب). یقال محلس مفلس. (تاج العروس) ، فقیر. (محیط المحیط). رجوع به احلاس شود

لغت نامه دهخدا

محلس

(مُ لَ)

سیر بی فتور: سیر محلس، رفتن بی فتور و خلل. (از منتهی الارب) (تاج العروس) (از ناظم الاطباء). و رجوع به تاج العروس شود

لغت نامه دهخدا

حلساء

(حَ)

مؤنث احلس. هرچیزی که رنگ آن میان سیاهی و سرخی باشد. (اقرب الموارد). گوسفند سیاه و سرخ. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

حلبس

شیر، دلاور

معنی حلس - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما