معنی حفصیه در لغت نامه دهخدا

زوجه حزقیا و مادر منسی. (2 پادشاهان 21:1)، لقبی که اورشلیم را بعد از استردادش بدان ملقب نمودند. (1 ش 62: 4). (قاموس کتاب مقدس)

معنی حفصیه در لغت نامه دهخدا

یکی از پانزده فرقۀ خوارج پیروان حفص بن المقدام. (بیان الادیان). فرقه ای از خوارج، اصحاب حفص بن المقدام. (مفاتیح العلوم خوارزمی) (تعریفات). گروهی از فرقۀ اباضیه یاران ابوحفص بن ابی مقدام باشند. در ضمن معنی لفظ اباضیهشرح کیش و طریقۀ این فرقه در حرف الف بیان شد. و در اصطلاحات سید شریف جرجانی گوید: مخترع فرقۀ حفصیه ابوحفص بن المقدام بوده و این گروه بر مقررات طریقۀ اباضیه این قول را نیز افزوده اند که: شناسائی حق عزّاسمه در بین ایمان و شرک به دست آید چه معرفهالله خصلتی است میانۀ ایمان و شرک. (کشاف اصطلاحات الفنون)

معنی حفصیه - جستجوی لغت در جدول جو

حفصیه

لغت نامه دهخدا

حفصیه(حَ صی یَ)

لغت نامه دهخدا

حفصویه

(حَ یَ)

یکی از افاضل کتاب خراج. او اول کس است که در امر خراج تألیف کرد. و از کتب اوست: کتاب الخراج. کتاب الرسائل

لغت نامه دهخدا

تفصیه

(تَ ءَیْ)

رهایی دادن کسی را. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، گوشت از استخوان جدا کردن. (تاج المصادر بیهقی) (از اقرب الموارد) : فصیت اللحم عن العظم. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

حفصی

(حَ)

منسوب به جدی حفص نام. (الانساب)

لغت نامه دهخدا

حفصه

(حَ صَ)

کفتار. ضبع. (اقرب الموارد) ، اسد. شیر. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

حفیه

(حَ فی یَ)

تأنیث حفی ّ. (اقرب الموارد). رجوع به حفی شود