معنی حطیم در فرهنگ فارسی عمید

دیوار کعبه، آنچه مابین رکن، زمزم و مقام قرار دارد. از آن جهت به این نام خوانده شده که مردم در آنجا اظهار شکستگی و فروتنی می کنند و با خشوع و خضوع دست به دعا برمی دارند. در زمان جاهلیت در آنجا سوگند می خوردند

معنی حطیم در لغت نامه دهخدا

تابعی است. در تاریخ اسلام، تابعی به کسی گفته می شود که از نسل دوم مسلمانان بوده و صحابی پیامبر اسلام را درک کرده ولی خود مستقیماً پیامبر را ندیده است. تابعین با آنکه پیامبر را ندیدند، اما با صحابه ارتباط مستقیم داشته و از آن ها علم، حدیث، و سنت را فراگرفتند. این افراد نقش بسیار مهمی در انتقال میراث دینی و فرهنگی اسلام به نسل های بعد داشتند و بسیاری از بزرگان فقه، تفسیر و حدیث از میان تابعین برخاسته اند.

معنی حطیم در لغت نامه دهخدا

شکسته، اسب شکستۀ زبون حال از پیری، گیاه باقی ماندۀ سال پیش. (منتهی الارب)، دیواری است بیرون خانه کعبه از سوی مغرب. (مهذب الاسماء). کنارۀ کعبه یا دیوار کعبه یا آنچه میان رکن و زمزم و مقام است و بعضی حجر را نیز افزوده اند یا از مقام تا دروازۀ کعبه یا مابین رکن اسود تا دروازه تا مقام که در آنجا مردم بخضوع و خشوع دعا کنند و بجاهلیت در آنجا سوگند خوردندی. (منتهی الارب). بین رکن الاسود و مقام ابراهیم است و بعضی گفته اند آن سنگ از کعبه که ناودان در آن جای دارد نیز حطیم است. (مراصد الاطلاع). سنگ کعبه ما بین رکن و زمزم ودیوار بیرون خانه کعبه بجانب مغرب که آنجا ناودان کعبه است. (غیاث، بنقل از منتخب و لطائف). سنگ کعبه یا مابین رکن و زمزم و مقام یا از مقام تا در کعبه، (اصطلاح فقه) مقام ابراهیم:، تیغ بر دوش نه و از دی و از دوش مپرس، گر بخواهی که رسد نام تو تا رکن حطیم.، ابوحنیفۀ اسکافی (از تاریخ بیهقی ص 39).، باد میدان تو زمحتشمان، چون بهنگام حج رکن حطیم.، (از تاریخ بیهقی ص 389).، بزمزم و عرفات و حطیم و رکن و مقام، بعمره و حجر و مروه و صفا و منی.، ادیب صابر.، ولایت بر مدرجۀ کعبۀ معظم و حریم مکرم و حطیم و زمزم بود. (ترجمه تاریخ یمینی).، چون همی آورد امانت را ز بیم، شد بکعبه و آمد او اندر حطیم.، مولوی.، و در دو بیت ذیل مولوی ظاهراً از حطیم معنی دیگر مراد است:، تا شود زفت و نماید آن عظیم، چون درآید سوی محفل در حطیم.، مولوی.، روح را از عرش آرد در حطیم، لاجرم مکر زنان باشد عظیم.، مولوی.، و رجوع به معجم البلدان و حبیب السیر ج 1 ص 110 و 232 و الموشح ص 213 شود

معنی حطیم - جستجوی لغت در جدول جو

حطیم

فرهنگ فارسی عمید

حطیم

لغت نامه دهخدا

حطیم

لغت نامه دهخدا

حطیم

فرهنگ لغت هوشیار

حلیم

(پسرانه)

بردبار، شکیبا، از نامهای خداوند

فرهنگ نامهای ایرانی

حکیم

(پسرانه)

دانا به علوم مختلف

فرهنگ نامهای ایرانی

حجیم

دارای حجم، پرحجم، بزرگ

فرهنگ فارسی عمید

حلیم

خوراکی که از گندم و گوشت پختۀ له شده تهیه می شود

فرهنگ فارسی عمید

حریم

پیرامون و گرداگرد خانه و عمارت، مکانی که حمایت و دفاع از آن واجب باشد، آنچه حرام شده و مس آن جایز نباشد

فرهنگ فارسی عمید

لطیم

هر خوش بوی که مابین چشم و گوش مالند

فرهنگ فارسی عمید

حطام

ریزه و شکستۀ چیزی، پاره و شکسته از یک چیز خشک، خرده و ریزۀ گیاه که زیر پا می ریزد، کنایه از مال دنیا

فرهنگ فارسی عمید

حکیم

پزشک، دانا، دانشمند، خردمند، فیلسوف، از نام های خداوند
حکیم علی الاطلاق: ذات باری تعالی

فرهنگ فارسی عمید

تحطیم

(اِ ءَ)

نیک شکستن. (تاج المصادر بیهقی). بسیار شکستن چیزی را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). بسیار شکستن (آنندراج). شکستن و گفته اند در مورد اشیاء خشک بکار رود. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا