- حطمره (تَ صَدْ دُءْ)
حطمرۀ اناء، پر کردن خنور. انباشتن ظرف و آوند، حطمرۀ قوس، بزه کردن کمان. (اقرب الموارد) (آنندراج) (منتهی الارب)
معنی حطمره - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(حُ رَ)
لغت نامه دهخدا
سرخی. (منتهی الارب). و آن رنگ معروفی است. (از اقرب الموارد).
- ذوحمره، شیرین: گویند رطب ذوحمره. (از اقرب الموارد).
، صبغی است که برای قرمز کردن رنگهابکار میرود. (از اقرب الموارد) ، درختی است که خران دوست دارند، آماسی است ازجنس طاعون و بفارسی سرخ باده گویند و آن ورم حار صفراوی محض است. (اقرب الموارد) (منتهی الارب)
- ذوحمره، شیرین: گویند رطب ذوحمره. (از اقرب الموارد).
، صبغی است که برای قرمز کردن رنگهابکار میرود. (از اقرب الموارد) ، درختی است که خران دوست دارند، آماسی است ازجنس طاعون و بفارسی سرخ باده گویند و آن ورم حار صفراوی محض است. (اقرب الموارد) (منتهی الارب)
(حُ طَ مَ)
لغت نامه دهخدا
ابن محارب بن ودیعه بن لکینر پدر بطنی از عبدالقیس. و حطمیات، زره هاست که مردم این بطن میساخته اند. رجوع به حطمیه شود. (الانساب)
(حُ طَ مَ)
لغت نامه دهخدا
دوزخ. (غیاث) (مهذب الاسماء) (دهار). دوزخ یا دروازۀ آن. (منتهی الارب). جهنم. دوزخ یا در آن، آتش قوی. (غیاث) (منتخب). آتش سخت سوزان. ج، حطم، شبان که ستور را بعنف راند و بر آنها رحم نکندو در حدیث است: شرالرعاء الحطمه، گله ای از شتران و گوسفندان. گله ای بزرگ از شتر و غنم، مرد بسیارخوار. (منتهی الارب). مردم بسیارخوار. (مهذب الاسماء). مرد پرخوار. مرد شکم خوار. شکم خواره. شکم پرست. شکم بنده. ج، حطم
(مُ طَمْ مَ رَ)
لغت نامه دهخدا
اتان مطمره، خر مادۀ دراز استوارخلقت. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از محیطالمحیط)
(طِ مِ رَ)
لغت نامه دهخدا
پارۀ ابر، موی. (منتهی الارب) (آنندراج). ومنه: ما علی رأسه طحمره، ای شعره. (منتهی الارب)
(حُ طَ می یَ)
لغت نامه دهخدا
منسوب به بطن حطمه بن محارب از قبیلۀ عبدالقیس.
- دروع حطمیه، زره ها که مردم این بطن می کرده اند. یا زره شمشیرشکن یا زره پهن و گران. و منه حدیث زواج فاطمه (ع) انه قال لعلی بن ابیطالب: این درعک الحطمیه. ج، حطمیات. (منتهی الارب)
- دروع حطمیه، زره ها که مردم این بطن می کرده اند. یا زره شمشیرشکن یا زره پهن و گران. و منه حدیث زواج فاطمه (ع) انه قال لعلی بن ابیطالب: این درعک الحطمیه. ج، حطمیات. (منتهی الارب)
(مِ رَ)
لغت نامه دهخدا
مسجد حامره، در بصره است و از آنروی آنرا بدین نام خوانند که وقتی حتات مجاشعی از آنجا بگذشت و خرانی را با خربندگان بدید و گفت: ما هذه الحامره؟ و هذا مثل قولهم الحبهتحت البارقه که مراد از آن شمشیرهاست و منظور برانگیختن بجنگ است و بغلط ابارقه گویند. و ابواحمد گوید که عامه حامره را احامره گویند و آن خطاست. (معجم البلدان). و رجوع به عیون الاخبار ج 2 ص 106 و 192 شود
(حَ مَ رَ)
لغت نامه دهخدا
هوشیاری در کار. (منتهی الارب) ، پری. (منتهی الارب) ، شکافته شدن شکوفۀ گندنا. (منتهی الارب) (آنندراج)
باد سرخ از بیماری ها سرخ باده، سرخ سرک از پرندگان، سرخی، سرخاب غازه سرخی قرمزی، رنگ سرخ قرمز، نوعی آماس در بدن باد سرخ سرخ باد