معنی حطاط در لغت نامه دهخدا

دمیدگیهای روی و سرنره که ریم دهد و قرحه نکند. (از منتهی الارب). و صاحب کشاف اصطلاحات الفنون گوید: دانه ای است که در صورت آدمی بیرون آید. (از بحر الجواهر). بثره که بر روی پیدا آید، کفک شیر. (منتهی الارب)، حطاط الکمره، کرانه های آن. (منتهی الارب)

معنی حطاط در لغت نامه دهخدا

تیز رفتن شتر به کشیدن مهار سوی نشیب. (منتهی الارب)

معنی حطاط در لغت نامه دهخدا

بوی بد، رجل حَطاط، مرد ریزه. (از منتهی الارب)

معنی حطاط - جستجوی لغت در جدول جو

حطاط

لغت نامه دهخدا

حطاط

لغت نامه دهخدا

حطاط

لغت نامه دهخدا

حطاط

فرهنگ لغت هوشیار

حیاط

صحن خانه، زمین جلو ساختمان که دور آن دیوار باشد

فرهنگ فارسی عمید

حطام

ریزه و شکستۀ چیزی، پاره و شکسته از یک چیز خشک، خرده و ریزۀ گیاه که زیر پا می ریزد، کنایه از مال دنیا

فرهنگ فارسی عمید

حطاطه

(حَ طَ)

مرد خرد و ریزه، دختر خردسال، هر چیز که خرد دانند آنرا، یکی حطاط. یعنی یکی از دمیدگیهای روی و سر نره که ریم دهد و قرحه نکند. (منتهی الارب). یکی بثره و دانه از دمیدگیهای روی. برجستگی روی. (مهذب الاسماء). بردمیدگی روی

لغت نامه دهخدا

احطاط

(عَ وَ گُ)

دمیدگی آوردن روی یا فربه شدن و تهبج کردن: احطّ وجهه. (منتهی الارب) ، فضل و منت نهادن، تحظیه. بهره مند کردن

لغت نامه دهخدا