معنی حطابی - جستجوی لغت در جدول جو

(حَطْ طا)

رازی، مکنی به ابی عبدالله. او راست: کتاب المشیخه و کتاب السداسیات. وی در نیمۀ دوم سدۀ پنجم و نیمۀ اول قرن ششم هجری میزیست
ابن حنش. نام سواری مشهور. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(حَطْ طا)

هیزم فروش. (منتهی الارب) (دهار) (مهذب الاسماء). هیمه گردکن. هیمه فروش. منسوب به حطب. (الانساب) ، بعیرحطاب، شتر که خرده چوب و هیزم ریزه ها خورد. (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

حابی

به روزگار دیلم مردم کران و ایراهتان را قهرکردند و بطاعت آوردند و ده هزار مرد از ایشان به عهد عضدالدوله در خدمت او بودند بر سبیل سپاهی و مقدم ایشان یکی بود حابی نام، (فارسنامۀ ابن بلخی چ اروپا ص 141)، و حابی نسخه بدلی هم دارد به صورت جابی

لغت نامه دهخدا

حابی

مرد بلنددوش، تیری که بر زمین غیژان رسد برنشانه، ضد زاهق، (منتهی الارب)، تیری که در مقابل هدف به زمین خورده و بعد به آن اصابت کند، نباتی است، یقال: انه لحابی الشراسیف، ای مشرف الجبین (؟)، کودک که فرا خزیدن آمده بود، سیسنبر، (محمود بن عمر ربنجنی)

مرد بلنددوش، تیری که بر زمین غیژان رسد برنشانه، ضِد زاهق، (منتهی الارب)، تیری که در مقابل هدف به زمین خورده و بعد به آن اصابت کند، نباتی است، یقال: انه لحابی الشراسیف، ای مشرف الجبین (؟)، کودک که فرا خزیدن آمده بود، سیسنبر، (محمود بن عمر ربنجنی)

لغت نامه دهخدا

(قُ)

مثل سنبوسه چیزی است که در روغن بریان نمایند، و در فارسی بودن این لفظ نظر است. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

(قُ)

محمد بن سنجر. از مردم گرگان است که در قطابه سکونت داشت و در بغداد حدیث نوشت. وی از محمد بن یوسف قربانی روایت کند و گروهی از او روایت دارند. او به سال 258 هجری قمری درگذشت. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

(قُ)

نسبت است به قطابه. رجوع به قطابه شود

لغت نامه دهخدا

خطابی

(خَطْ طا)

ابومحمدعبدالله بن محمد بن حرب الخطاب. وی از نحویان بود و مذهب کوفی در نحو داشت و او راست کتاب النحو الکبیر و کتاب النحو الصغیر و کتاب عمود النحو. (ابن الندیم)

لغت نامه دهخدا

خطابی

(خِ بی ی)

منسوب به خطابه: سخنهای خطابی و امثال آن که بنظر اول آنرا نظرهالحرفا گویند. (جهانگشای جوینی) ، لفظی و زبانی و شفاهی. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

حرابی

(حَ)

جمع واژۀ حرباء. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

حرابی

(حِ بی ی)

منسوب به حراب. (سمعانی)

لغت نامه دهخدا

حزابی

(حَ)

کوتاه درشت اندام. حزاب. (منتهی الارب) ، جمع واژۀ حزباءه. (منتهی الارب) ، جمع واژۀ حزب. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(حِ)

منسوب به حساب. فرد کامل. هر چیز که قدر و شانی داشته باشد. (آنندراج) : آدم حسابی. زن حسابی. نجار حسابی. طبیب حسابی:
حسن تو حسابی شده مه در چه حسابست
خورشید ز رشک تو چنین در تب و تابست.
ظهوری (از آنندراج).
- حرف حسابی، گفتاری معقول. سخنی منطقی. مدلل. درست. مقابل ناحسابی: حرف حسابی جواب ندارد.
- مرد حسابی، مرد کامل. مرد معقول. مرد تمام.
، مربوط به محاسبات: هرگونه بازیافت و دقت حسابی که داشته باشد مشارالیه به عمل می آورد. (تذکرهالملوک ص 45). در آخر سال اسناد حسابی در دست داشته. (تذکرهالملوک ص 45). دو روز دیگر از روزهای هفته در خانه خود به دعواهای حسابی عرفی میرسد. (تذکرهالملولک ص 13)

لغت نامه دهخدا

حبابی

(حُ)

منسوب به حباب. چون حباب. از حباب

لغت نامه دهخدا

حوابی

(حَ)

جمع واژۀ حابی. (ناظم الاطباء). رجوع به حابی شود

لغت نامه دهخدا

(تَ)

هو قطعالکرم حتی ینتهی الی حد ماجری فیه الماء. (مجدالدین) (منتهی الارب). بریدن انگور. (آنندراج) (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

همار دار، شمارگر، درست، والا ارزشمند منسوب و مربوط به حساب، عالم بعلم حساب حسابدان، درست صحیح (کاری حسابی کرده)

فرهنگ لغت هوشیار

هرس کردن هیزم فروش هیمه فروش

فرهنگ لغت هوشیار

درتازی نیامده شاید پارسی باشد غتابی سنبوسه از خوردنی ها چیزی است مانند سنبوسه و آن را در روغن پزند. توضیح این کلمه در عربی نیامده و مولف غیاث گوید: در فارسی بودن این لفظ نظر است

فرهنگ لغت هوشیار

خطابی

سخنورانه، راستنمود بر انگیختن شنونده به انجام کاری که سود او در آن است بی نیازاز فرنود آوری (استدلال) منسوب به خطابه. یا قیاس خطابی. قیاسی است مرکب از مقدمات مقبوله یا مظنونه و غرض از خطابه و قیاس خطابی ترغیب مردم است در آنچه آنان را سود دارد از امور معاش و معاد

فرهنگ لغت هوشیار

حطابه

هیزم شکستن

فرهنگ لغت هوشیار

حزابی

کوتاه درشت اندام

فرهنگ لغت هوشیار

منسوب به حساب، دارای نظام و اصول درست، به طور کامل

فرهنگ فارسی معین