- حسو (حَ سُوو)
مرد بسیارآشام
معنی حسو - جستجوی لغت در جدول جو
- حسو (حَ سُوو / حَسْوْ)
آشامیدنی. (دهّار). هر چیز رقیق که توان آشامید. حریره. آنچه از شوربا و جز آن که اندک اندک آشامند. (غیاث اللغات). طعامی که از آرد و آب و روغن پزند و گاهی بدان شیرینی نیز کنند:
حسو نعره میزد که بغرا کجاست
که کشتند مسکین کاچی چو ماست.
بسحاق اطعمه.
واینکه صاحب برهان گوید: ’آش اماج را گویند’، ظاهراًغلط است بدلیل بیت بسحاق اطعمه:
اوماج و حسو با جگرهای ریش
پیاده روان کرده از پیش پیش.
بسحاق اطعمه.
و حسوه (حسو السلت) نافع ینقی الصدر و ینفع من السعال الشدید. (ابن البیطار). و چون آماس گشاده شود، حسوها از آرد باقلی و کرسنه و آردنخود و خندروس سازند و با انگبین دهند. (ذخیرۀ خوارزمشاهی). و حسوهای نرم باید چون کشکاب غلیظ با جلاب و روغن بادام و گوشتاب از گوشت بزغاله و قلیۀ کدو وقلیۀ خیار و ماش پوست کنده و اسفاناخ همه را با اندک گشنیز تر. (ذخیرۀ خوارزمشاهی). و اگر قوّه ضعیف باشد حسوی دهند تنک از آرد جو و باقلی و آرد نخود. (ذخیرۀ خوارزمشاهی)
حسو نعره میزد که بغرا کجاست
که کشتند مسکین کاچی چو ماست.
بسحاق اطعمه.
واینکه صاحب برهان گوید: ’آش اماج را گویند’، ظاهراًغلط است بدلیل بیت بسحاق اطعمه:
اوماج و حسو با جگرهای ریش
پیاده روان کرده از پیش پیش.
بسحاق اطعمه.
و حسوه (حسو السلت) نافع ینقی الصدر و ینفع من السعال الشدید. (ابن البیطار). و چون آماس گشاده شود، حسوها از آرد باقلی و کرسنه و آردنخود و خندروس سازند و با انگبین دهند. (ذخیرۀ خوارزمشاهی). و حسوهای نرم باید چون کشکاب غلیظ با جلاب و روغن بادام و گوشتاب از گوشت بزغاله و قلیۀ کدو وقلیۀ خیار و ماش پوست کنده و اسفاناخ همه را با اندک گشنیز تر. (ذخیرۀ خوارزمشاهی). و اگر قوّه ضعیف باشد حسوی دهند تنک از آرد جو و باقلی و آرد نخود. (ذخیرۀ خوارزمشاهی)
- حسو
آشامیدنی
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(حُسْ وَ)
لغت نامه دهخدا
اندازۀ پری دهان از حسو، یعنی از هر چیز رقیق که توان آشامید. ج، احسیه. احسوه. جج، احاسی، یکبار آشامیدن. و به این معنی به فتح حاء، افصح است
قابل حسادت، حسود
