معنی حسدآمیز - جستجوی لغت در جدول جو

حسدآمیز

لغت نامه دهخدا

پندآمیز

آمیخته به پند و اندرز

فرهنگ فارسی عمید

سحرآمیز

آمیخته به سحر، کنایه از هر چه در آن فریبندگی و گیرندگی و دلربایی باشد

فرهنگ فارسی عمید

پندآمیز

(پَ)

آمیخته به نصیحت و اندرز

لغت نامه دهخدا

دودآمیز

(چَ)

که آمیخته به دود باشد، که با دود آمیخته باشد، که دود آن را فراگرفته باشد، کنایه از دم آلوده به آه است، همراه آه:
بخور مجلسش از ناله های دودآمیز
عقیق زیورش از دیده های خون پالای،
سعدی

لغت نامه دهخدا

شهدآمیز

شیرین و مخلوط با شیرینی. (ناظم الاطباء). آمیخته با شهد، مجازاً، شیرین سخن. شیرین گفتار:
شاه از آن سرخ سیب شهدآمیز
خواست افسانه ای نشاطانگیز.
نظامی.
بوسه ای بر کنار ساغر ده
پس بگیر آن شراب شهدآمیز.
سعدی.
- کلام شهدآمیز، کلام فصیح. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

دردآمیز

(دُ)

آمیخته به درد. آمیخته به لای و لرد. کدر. غیرصافی. غیرروشن:
می اول جام صافی خیز باشد
به آخر جام دردآمیز باشد.
نظامی

لغت نامه دهخدا

سحرآمیز

(فَ دَ / دِ)

دلاویز و مرغوب. (آنندراج). دلربا و چشم بند. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

بدآمیز

(بَ)

بدسرشت. با بد درآمیخته. که سرشتش با بدی و زشتی درآمیخته باشد. بدخمیره:
بدو داد مرد بدآمیز را
چنان بدکنش مرد خونریز را.
فردوسی.
فرستاده آمد پیامش بداد
نبد در دلش جای پیغام و داد
سر بی خرد زآن سخن تیز گشت
بجوشید و مغزش بدآمیز گشت.
فردوسی

لغت نامه دهخدا