معنی حرفذه - جستجوی لغت در جدول جو

حرفذه

لغت نامه دهخدا

حرفه

پیشه، صناعت، کسب و کار

فرهنگ فارسی عمید

حرفضه

(حِ فِ ضَ)

ناقۀ اصیل و نجیب

لغت نامه دهخدا

حرفه

(تَ شَکْ کُ)

سرمه کشیدن در چشم، رفتن چیزی در مال کسی

لغت نامه دهخدا

حرفه

(حَ فَ)

ابن ثعلبه بن بکر بن حبیب. پدر بطنی از اعراب. (سمعانی ص 164). و منسوب بدان حرفی است
ابن مالک بن ثعلبه بن غیم بن حبیب بن کعب بن یشکر. پدر بطنی از عرب. (سمعانی ص 164)
ابن زید بن ملک بن حنظله. پدر بطنی از عرب. (سمعانی ص 164)
ابن خزیمه بن زید بن لیث بن اسلم. بطنی از عرب. (سمعانی)

لغت نامه دهخدا

حرفه

(حُ فَ)

بی بختی. حرمان. بی بهره شدن. بی روزی بودن.
- حرفهالادب، و حرفهالفضل، بدبختی که غالباً ادباء و اهل فضل بدان دچارند: حرقت حرفت ادب در او رسید. (ترجمه تاریخ یمینی چ 1272 هجری قمری ص 361).
اگر حرفهالفضل مانع نشد
چرا سوی ابن یمین ننگری.
ابن یمین.
آری بهر کجا که روم حرفهالادب
باشد مرا ملازم و همراز و یار غار
ور نیست حرفهالادب آخر ز بهر چیست
کاین بنده را ز صدمت احداث روزگار
پیوسته با عنایت چون تو مربیی
چون خال و زلف سیمبران است حال و کار.
ابن یمین

لغت نامه دهخدا

حرفه

(حُ فَ)

یکی سپندان. یکی حرف

لغت نامه دهخدا

حرفه

(حِ فَ)

پیشه. (دهار). شغل. حرفت. صناعت که روزی بدان بدست آرند. کار. کسب.
- امثال:
حرفه آموزی از حرقت مفلسی نسوزی. (جامعالتمثیل).
، تیزی. تندی، طعمه

لغت نامه دهخدا