- حذل (حِ)
اصل، باری که از آن گرانبار روند. (منتهی الارب)
معنی حذل - جستجوی لغت در جدول جو
- حذل (حَ)
میل: حذلک مع فلان، ای میلک. (منتهی الارب)
- حذل (حَ ذَ)
نوعی از حبوب و از آن نان سازند. (منتهی الارب). نوعی از حبوب که بپزند و بخورند. (مهذب الاسماء) ، کرانۀ دامن پیراهن. (منتهی الارب). رجوع به مادۀ بعد شود.
- حذل (حُ)
اصل. (منتهی الارب) ، کرانۀ پیراهن و ازار. رجوع به مادۀ قبل شود، هو فی حذل امه، او در کنار مادر خویش است. (از منتهی الارب) ، اسفل میان بند، اسفل نیفۀ ازار. حذله. (منتهی الارب) ، پیراهن، ازار
- حذل (حُ ذَ)
اصل، نیفۀ شلوار، کرانۀ دامن پیراهن. (منتهی الارب)
- حذل (حُ ذُ)
ابوالحضض. صبر. وج. بژه. رجوع به ابوالحضض شود
- حذل
اصل
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(حَ لَ)
لغت نامه دهخدا
الاسدی. ابن فقعس بن طریف اسدی عدنانی. جدی جاهلی است. و گویند از پرگوئی بدین لقب خوانده شد. (اعلام زرکلی ص 214 از نهایهالارب نویری ص 192)
(تَ)
لغت نامه دهخدا
شتافتن. (از منتهی الارب). اسراع، چون غلطانی رفتن، حذلمۀ فرس، نیکو کردن اسب را، تراشیدن، چنانکه چوب را، پر کردن، چنانکه مشک را، تیز گردانیدن. (از منتهی الارب)
(مُ ذِ)
لغت نامه دهخدا
مژه که حاذله گرداند چشم را و حاذله چشمی را گویند که آب از آن روان گردد و جای مژه سرخ و دمیده شود. (از منتهی الارب) (از آنندراج)
(اِ)
لغت نامه دهخدا
تحذل بر کسی، مهربان گردیدن بر وی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، ترسیدن برای کسی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)
(حَ لَ)
لغت نامه دهخدا
پدر تمیم تابعی است. (منتهی الارب). واژه ی تابعی ریشه در پیروی دارد و در تاریخ اسلام به کسانی اطلاق می شود که از صحابه پیامبر تبعیت کردند و دانش و سنت ایشان را آموختند. این افراد نه تنها ناقلان حدیث بودند، بلکه بنیان گذاران اولیه مکاتب فقهی و تفسیری نیز محسوب می شوند. بسیاری از بزرگان دینی قرون اولیه، شاگردان مستقیم تابعین یا از شاگردان شاگردان آنان بودند.
خوار تر ذلیل تر خوارتر. خوار پنداشتن کسی را خوارشمردن خوار و ذلیل گرفتن کسی را
