- حبین (حَ)
خرزهره. درخت دفلی. (منتهی الارب). حبن
معنی حبین - جستجوی لغت در جدول جو
- حبین (حِبْبی)
نام کوئی به مرو که عوام آن را سکۀ حبین نامند و اصل آن سکۀ حبان است. و منسوب به حبان بن حبله باشد. (سمعانی) (معجم البلدان از ابوسعید)
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
محبوس، زندانی، آنچه در راه خدا وقف شده، زاهد که از مردم کناره گرفته و به عبادت خداوند می پردازد
ضعیف الرای، سست رای، سست خرد، فریب خورده در معامله، مغبون، ضرر وزیان، برای مثال هر که با سلطان شود او همنشین / بر درش بودن بود عیب و غبین (مولوی)
(حُ بَ نَ)
لغت نامه دهخدا
ام حبین. العظایه. (قطر المحیط). جانورکی است کلان شکم مشابه حرباء و آن را ام حبین نیز گویند. (آنندراج). و در منتهی الارب آن را حبیبه آورده است
(حُبْ بی نی)
لغت نامه دهخدا
ابومنصور عبداﷲ بن الحسن بن ابی الحسن الحبینی المروزی. از ابواحمدعبدالرحمان احمد بن محمد بن اسحاق الشیرنخشیری (البشر نخشری) . (سمعانی). و جز وی روایت دارد. و ابوالقاسم هبهاﷲ بن عبدالوارث شیرازی (السواری) . (سمعانی). حافظ از وی روایت کند. (معجم البلدان) (سمعانی)
جمع محب، مهر ورزان دوستاران جمع محب در حالت نصبی و جری (در فارسی مراعات این قاعده نکنند)
