معنی حبرکل - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

(حَ بَ جَ)

أو حبرکل سطبرلب. (منتهی الارب)

(حَبَ کَ)

کوتاه. (منتهی الارب). حبکل. حبوکر

(هََ بَ کَ)

جوان خوب اندام نیکوتن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). جوان نیکوتن. (اقرب الموارد) (معجم متن اللغه)

(بَ کُ)

دهی است از دهستان تبادگان بخش حومه شهرستان مشهد. سکنه 127 تن. (از فرهنگجغرافیایی ایران ج 9)

(حَ کَ / حُ کُ)

کوتاه. (آنندراج). حبوکل. رجوع به حبوکر و حباکری شود

کوتاه