معنی ججلان - جستجوی لغت در جدول جو

ججلان

گشنیز، تخم گشنیز، دانۀ کنجد، دانۀ چیزی

سنجد
عنّاب، میوه ای بزرگ تر از سنجد و به رنگ قرمز تیره که مصرف خوراکی و دارویی دارد، شیلان، چیلان، سیلانه، سنجد گرگان، تبرخون

فرهنگ فارسی عمید

جولان

اسب تاختن، تاخت و تاز کردن، کنایه از گردیدن، دور زدن، حرکت کردن، کنایه از قدرت نمایی، کنایه از خودنمایی

فرهنگ فارسی عمید

رجلان

(رَ)

جمع واژۀ رجل، جمع واژۀ رجل، جمع واژۀ رجل. (منتهی الارب) ، رجلان، بمعنی پیاده. (آنندراج). مرد پیاده. ج، رجالی ̍، رجالی ̍، رجلی ̍. (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (از آنندراج). پیاده. (مهذب الاسماء). کقوله: ’زیاره بیت اﷲ رجلان حافیاً’. (از اقرب الموارد)

جَمعِ واژۀ رَجَل، جَمعِ واژۀ رَجُل، جَمعِ واژۀ رَجِل. (منتهی الارب) ، رَجْلان، بمعنی پیاده. (آنندراج). مرد پیاده. ج، رُجالی ̍، رَجالی ̍، رَجْلی ̍. (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (از آنندراج). پیاده. (مهذب الاسماء). کقوله: ’زیاره بیت اﷲ رجلان حافیاً’. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

رجلان

(رُ)

جمع واژۀ راجل. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) ، جمع واژۀ رجیل. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

رجلان

(رِ)

به صیغۀ تثنیه، یعنی دوپا. (ناظم الاطباء) (آنندراج). پاچه. پایزه. پازه، دو پارچه از زیر جامه. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

عجلان

(عَ)

ابن رمیثه بن ابی نمی، از امراء مکه است. مولد و وفاتش به مکه بود. پدر وی به سال 745 هجری قمری ولایت را بدو واگذارد و به سال 777 درگذشت.

لغت نامه دهخدا

حجلان

(تَ)

جهجهان رفتن زاغ. برجستن مرغ و پندی و شتر پی کرده در رفتن. (تاج المصادر بیهقی) ، برجستن در رفتن به یک پای. لی لی کردن، دیر نهادن پای برداشته را در رفتن، خرامیدن

لغت نامه دهخدا

حجلان

(حَ)

جمع واژۀ حجل

لغت نامه دهخدا

خجلان

(خَ)

شرمنده. خجل. شرمسار. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا