معنی ثوهده - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

زمین پست، گودال

(فَ هََ دَ)

مؤنث فوهد. (منتهی الارب). رجوع به فرهذ شود

(ثَ هََ)

جوان نوخاسته فربه که نزدیک ببلوغ باشد، کودک فربه تمام خلقت مراهق. ج، ثواهد

(وَ دَ)

وهد. زمین پست و هموار. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). زمین پست و نشیب و هموار. (غیاث اللغات از نصاب و صراح)

کودک رسیده: مادینه

وهده در پارسی پسته زمین نشیب زمین گود دره جای مطمئن و هموار، جمع وهد، زمین پست و هموار، جمع وهاد

((وَ دِ))

زمین پست و هموار، جمع وهاد

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما