- ثوهد (ثَ هََ)
جوان نوخاسته فربه که نزدیک ببلوغ باشد، کودک فربه تمام خلقت مراهق. ج، ثواهد
معنی ثوهد - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(اَ هَُ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ وهد. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). زمین پست و هموار. (آنندراج). رجوع به وهد شود
(کَ هََ)
لغت نامه دهخدا
مرد لرزه زده از پیری. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). مرد لرزه زده و مرتعش از پیری. (ناظم الاطباء)
(ثُوْ وَ)
لغت نامه دهخدا
قماش خانه، جامۀ گروهه که بالای میخ بندند و بر آن مشک شیر بجنبانند، تا مشک دریده و پاره نگردد، پشته که از سنگ و گل سازند بجهت علامت، زیرانداز مشک که وقت جنباندن زیر آن افکنند تا به خاک آلوده نگردد. جمع واژۀ ثوی ّ
(وَ)
لغت نامه دهخدا
وهده. زمین پست و هموار. زمین نشیب. (مهذب الاسماء). ج، وهاد، وهدان. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج) ، مغاک در زمین. (منتهی الارب) (آنندراج) ، جمع واژۀ وهده
