معنی ثنتین - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

(اِ نَ تَ)

در حالت نصبی و جرّی، چهل. اربعون.

(ثِ)

تأنیث اثنان. دو، دو زن. ثنتان ثنتان، دو دو

(تَ قُ)

بدبوی گردانیدن چیزی را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

(مِ)

ناخوش بوی. ج، مناتین. (منتهی الارب). بدبوی. ناخوش بوی. ج، مناتین. (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به مناتین شود

(نَ)

چیزی که در آن بوی بد آید. (آنندراج) (غیاث اللغات). آنچه بدبو شده باشد. (از اقرب الموارد). نتن. رجوع به نتن شود

دو تا دو تا زن