معنی ثناسرای در لغت نامه دهخدا

مدح گو. ستایشگر:، گاه به الحان ثناسرای تو باشم، گاه غزل گوی بر بتان پریوش.، سوزنی

معنی ثناسرای - جستجوی لغت در جدول جو

ثناسرای

لغت نامه دهخدا

ثناسرای

فرهنگ لغت هوشیار

ناسرایش

(سَ یِ)

زبان حال، ضد سرایش که زبان قال است. (ناظم الاطباء). زبان حال و خاموشی چنانکه سرایش زبان قال و گفتار است و آن را ناسرایان نیز گویند. (آنندراج) (انجمن آرا)

لغت نامه دهخدا

شناسای

(شِ)

شناسا. رجوع به شناسا و شواهد آن شود

لغت نامه دهخدا

ناسزای

(سَ)

نااهل. ناسزاوار. نالایق:
که ای ناسزایان چه پیش آمده ست
که بدخواهتان همچو خویش آمده ست.
فردوسی.
سوی ناسزایان شود تاج و تخت
تبه گردد این خسروانی درخت.
فردوسی.
گفتند این چه تو کردی ناپسندیده بوده که دختر خویش را به ناسزای دادی. (اسکندرنامه نسخۀ خطی).
تا به گیسوی تو دست ناسزایان کم رسد
هر دلی در حلقه ای در ذکر یارب یارب است.
حافظ.
رجوع به ناسزا شود

لغت نامه دهخدا

ناسرگی

(سَ رَ / رِ)

ناسره بودن. سره نبودن. قلبی. نبهرگی. عدم خلوص. ناخالص بودن. مغشوش بودن. قلب بودن، پستی. بی قدری. حقارت. (ناظم الاطباء) ، فساد. تباهی. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

نارای

مرکّب از: نا (نفی، سلب، + رای (رأی عربی) (حاشیۀ برهان چ معین)، بی تدبیر، بی عقل، (برهان قاطع) (آنندراج)، بی فکر، (شمس اللغات)، آن که در رأی و تدبیر خود خطا کند، از (شعوری)، بی رای، بی فکر، بی اندیشه، بی تأمل، بی تدبیر، غافل، بی احتیاط، (ناظم الاطباء)، منکر، بی اعتقاد، (برهان قاطع) (آنندراج)، منکرچیزهای عیان، (از فرهنگ شعوری)، منکر، زشت، (جهانگیری) (رشیدی)، زشت، نامعقول، (شعوری، ازمجمعالفرس)، ناشایسته

مُرَکَّب اَز: نا (نفی، سلب، + رای (رأی عربی) (حاشیۀ برهان چ معین)، بی تدبیر، بی عقل، (برهان قاطع) (آنندراج)، بی فکر، (شمس اللغات)، آن که در رأی و تدبیر خود خطا کند، از (شعوری)، بی رای، بی فکر، بی اندیشه، بی تأمل، بی تدبیر، غافل، بی احتیاط، (ناظم الاطباء)، منکر، بی اعتقاد، (برهان قاطع) (آنندراج)، منکرچیزهای عیان، (از فرهنگ شعوری)، منکر، زشت، (جهانگیری) (رشیدی)، زشت، نامعقول، (شعوری، ازمجمعالفرس)، ناشایسته

لغت نامه دهخدا