معنی تکعبش - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

(بَع ع)

درآویختن شاخ با خار درخت. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

(تَ یَ)

در هم آمیخته شدن قوم ازمردم هر جنس. (منتهی الارب) (از آنندراج) (از ناظم الاطباء). در هم آمیخته شدن قوم. (از اقرب الموارد)

(تَ)

بدام درآویخته شدن پرنده، فروشدن در چیزی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

(تَ عُ)

یرا گرفتن و درترنجیدن اندام. (منتهی الارب) (آنندراج). تشنج جلد. (از اقرب الموارد). و رجوع به یرا شود

(بُ)

دعوی باطل کردن بر کسی:تعبشنی بدعوی باطل، ادعاها علی ّ. (اقرب الموارد)

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما