- تونگی
پارچ آب گلی، تنگ
معنی تونگی - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(تِ نَ / نِ)
لغت نامه دهخدا
عطش. (آنندراج). پهلوی تیشنه کیک حاصل مصدر از تشنه. عطش. (حاشیۀ برهان چ معین). عطش و آب طلبیدن طبیعت. میل به نوشیدن آب داشتن. (ناظم الاطباء) :
ز بس تشنگی چاک گشته زبان
پر از خاک آورد گشته دهان.
فردوسی.
شد از رنج و از تشنگی شاه مات
چنین یافت از چرخ گردان برات.
فردوسی.
تن از خوی پرآب و دهان پر ز خاک
زبان گشته از تشنگی چاک چاک.
فردوسی.
نه همه تشنگی و گرسنگی باید خورد
نوبت گرسنگی خوردن بردیم بسر.
فرخی.
چو بسپردم من اندر تشنگی جان
مباد اندر جهان یک قطره باران.
(ویس و رامین).
شور است آب او ننشاندت تشنگی
گر نیستی ستور مخورآب تلخ و شور.
ناصرخسرو.
وز بیم تشنگی قیامت همیشه تو
در آرزوی قطرگکی آب زمزمی.
ناصرخسرو.
تشنگی، آب شور ننشاند
مخور آن، کت از او شکم راند.
سنایی.
آب کم جو تشنگی آور به دست
تا بجوشد آبت از بالا و پست.
مولوی.
از غایت تشنگی که بردم
در حلق نمیرود زلالم.
سعدی
ز بس تشنگی چاک گشته زبان
پر از خاک آورد گشته دهان.
فردوسی.
شد از رنج و از تشنگی شاه مات
چنین یافت از چرخ گردان برات.
فردوسی.
تن از خوی پرآب و دهان پر ز خاک
زبان گشته از تشنگی چاک چاک.
فردوسی.
نه همه تشنگی و گرسنگی باید خورد
نوبت گرسنگی خوردن بردیم بسر.
فرخی.
چو بسپردم من اندر تشنگی جان
مباد اندر جهان یک قطره باران.
(ویس و رامین).
شور است آب او ننشاندت تشنگی
گر نیستی ستور مخورآب تلخ و شور.
ناصرخسرو.
وز بیم تشنگی قیامت همیشه تو
در آرزوی قطرگکی آب زمزمی.
ناصرخسرو.
تشنگی، آب شور ننشاند
مخور آن، کت از او شکم راند.
سنایی.
آب کم جو تشنگی آور به دست
تا بجوشد آبت از بالا و پست.
مولوی.
از غایت تشنگی که بردم
در حلق نمیرود زلالم.
سعدی
