Q: معنی تنده در فرهنگ لغت هوشیار

سرازیر، سراشیب غنچه

Q: معنی تنده در فرهنگ فارسی معین

برگِ نورسته، غنچه

Q: معنی تنده در فرهنگ فارسی معین

سرازیری، سراشیبی

Q: معنی تنده در فرهنگ فارسی عمید

غنچه، برگی که تازه از بغل شاخۀ درخت روییده باشد، سر از خاک درآوردن گیاه، تُنزِه، تِژ، تَز، تَژِه، تیج، سراشیبی

Q: معنی تنده در لغت نامه دهخدا

مشغول و درکار، و تن بکار داده. (ناظم الاطباء)

Q: معنی تنده در لغت نامه دهخدا

چیزی باشد که مانند غنچه مرتبۀ اول از درخت سر زند و بعد از آن برگ از میان آن برآید. (برهان) (از انجمن آرا) (از آنندراج) (از فرهنگ رشیدی) (از فرهنگ جهانگیری). غنچه که از او برگ بیرون آید. (شرفنامۀ منیری). غنچه و چیزی غنچه مانند که ابتدا از شاخۀ درخت سر زند و سپس برگ یا شکوفه از میان آن برآید. (ناظم الاطباء). چه هرگاه از درخت آن ظاهر شد گویند تندید، و تندیدن مصدر آن است یعنی سر زدن غنچه و شکوفه وبرگ از درخت. (انجمن آرا) (آنندراج). و سر برزدن آنرا تندیدن گویند، و تندید یعنی تند شد و درخت غنچه برآورد. (فرهنگ رشیدی). بدین معنی بجای دال ابجد زای هوز هم آمده است. (برهان). و رجوع به تنزه و تندیدن شود، زنبور سرخ را نیز گویند. (برهان) (از انجمن آرا) (از آنندراج). زنبور سبز (؟). (ناظم الاطباء)، جوزق، هر جای بلند و سراشیب. (ناظم الاطباء). سرازیری. سراشیبی بسیارتند کوه. دامنۀ پرنشیب کوه. (فرهنگ فارسی معین).، سراشیبی و سخت سراشیب. قسمت نشیب راهی.، - تندۀ کوه، آنجای که کوه سخت سراشیب است. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا)