- تمحمح (تَ حَلْ لی)
جای گرفتن و فرود آمدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). تبحبح. (اقرب الموارد) ، نزدیک زادن رسیدن زن. (منتهی الارب). نزدیک شدن زادن زن. (ناظم الاطباء)
معنی تمحمح - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(صَ مَ مَ)
لغت نامه دهخدا
مرد سخت و درشت و توانا (ی) گرداندام کوتاه بالا. (از منتهی الارب). سخت دراز. (مهذب الاسماء)، مرد رفته موی پیش سر، مرد سترده موی سر، سر موی رفته و سخت و درشت. (منتهی الارب). اصلع. غلیظ. شدید. (نشوءاللغه ص 118). مؤلف نشوءاللغه این لغت را در زمرۀ صفاتی شمرده است که صاحب آن بکثرت آنچه بدان وصف میشود ممتاز است. رجوع به صمحمحی شود