معنی تقرفص - جستجوی لغت در جدول جو

تقرفص

لغت نامه دهخدا

متقرفص

(مُ تَ قَ فِ)

عجوزی که به جامه درپیچیده شود. (آنندراج) (از منتهی الارب) (ازاقرب الموارد). و رجوع به تقرفص و مادۀ قبل شود

لغت نامه دهخدا

تحرفص

(اِ)

ترنجیده گردیدن و درکشیده شدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). تقبض. (اقرب الموارد) (قطر المحیط)

لغت نامه دهخدا

تقافص

(تَ بَ طُ)

بیکدیگر درآمدن چیزی. و درآمیخته گردیدن و مشتبک شدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تقریص

(تَ بَ رُ)

بریدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) ، پاره پاره کردن خمیر را و دانۀ تلخه برکندن از آن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، پاره پاره کردن خمیر را جهت پهن کردن. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تقرفع

(تَ)

ترنجیدن و گرفته شدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). تقبض، مانند تقرعف. (از اقرب الموارد). رجوع به تقرعف شود

لغت نامه دهخدا

تقرف

(تَ بَطْ طُ)

پوست واشدن ریش. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی). تازه شدن سر ریش. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تقفص

(تَ)

فراهم آمدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). تجمع. (اقرب الموارد)