معنی تقرطس - جستجوی لغت در جدول جو

تقرطس

لغت نامه دهخدا

(تَ بَعْ عُ)

خنک ساختن و آب فسرانیدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) : قرسه البرد و اقرسه، اشتد علیه حتی لایستطیع ان یعمل بیده شیئاً من شدته... (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تقرطق

(تَ بَطْ طُ)

کرته پوشیدن. (زوزنی) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). یقال: قرطقته فتقرطق. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

تقرطب

(تَ)

مقلوب تبرقط. قالوا: تقرطب الرجل علی قفاه، و تبرقط، اذا سقط. (نشوء اللغه ص 17). رجوع به تبرقط شود

لغت نامه دهخدا

مقرطس

(مُ قَ طِ)

آن تیر که برنشانه آید. (مهذب الاسماء). تیر رسانده به نشانه. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، آن که تیر را به نشانه می زند، آنکه جامۀ قرطاس مصری دارد، مالک کاغذ، دختر سپید کشیده قامت. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تقرط

(تَ بَضْ ضُ)

با گوشوار شدن. (تاج المصادر بیهقی) (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (ازاقرب الموارد). گوشوار در گوش کسی کردن. (زوزنی)

لغت نامه دهخدا

قرطس

(قِ طَ)

کاغذ. (منتهی الارب). رجوع به قرطاس شود

لغت نامه دهخدا

قرطس

(قَ طَ)

کاغذ. (منتهی الارب). رجوع به قرطاس شود