- تفیهق (تَ)
فراخی کردن در سخن و پر گردانیدن دهن را بسخن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). توسع و تنطع در سخن. (از اقرب الموارد) ، تفحم و تفتح. یقال: یتفیهق علینا بمال غیره. (اقرب الموارد) ، تبختر در رفتار. (از اقرب الموارد)
معنی تفیهق - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(مُ تَ فَ هَِ)
لغت نامه دهخدا
فراخی کننده در سخن. (آنندراج) (از منتهی الارب). افشانندۀ کلام. (ناظم الاطباء) ، پرگرداننده دهن را به سخن. (آنندراج) (از منتهی الارب)
(تَ)
لغت نامه دهخدا
فراخ حال شدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، تاسه گرفتن اسب را و مانده گردیدن آن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به تفهیر شود
(تَبَ ضُ)
لغت نامه دهخدا
سطبر شدن و فربه گردیدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، کوشیدن در دویدن چندانکه از شدت سرعت شگفت آورد. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
(تَ بَحْ حُ)
لغت نامه دهخدا
فراخ و گشاده گردیدن برق و جز آن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، روان گردیدن خون و جز آن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، پر گردیدن ظرف. (از اقرب الموارد)
