معنی تفکر در فرهنگ فارسی عمید

اندیشیدن، به فکر و اندیشه فرو رفتن

معنی تفکر در لغت نامه دهخدا

اندیشه کردن. (تاج المصادر بیهقی) (دهار) (ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی) (آنندراج). تأمل. (تاج العروس). اندیشیدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). نظر کردن و تأمل در چیزی. (ازاقرب الموارد). اندیشه و فکر و تعمق. (ناظم الاطباء). تصرف دل است در معانی اشیاء بخاطر درک مطلب. (از تعریفات جرجانی). اندیشه کردن. اندیشیدن:، در این تفکر بودند کآفتاب ملوک، شعاع طلعت کرد از سپهر مهد اظهار.، ابوحنیفۀ اسکافی (از بیهقی چ ادیب ص 278).، حیران و دلشکسته چنین امروز، از رنج و از تفکر دوشینم.، ناصرخسرو.، در آن تفکر مانده دلم که فردا را، بگاه این شب تیره چه خواهدم زادن.، مسعودسعد.، وبه تأمل و تفکر، محاسن این کتاب بهتر جمال داد. (کلیله و دمنه).، تفکر در مناجات الهی، تضرع شد به مقصودی که خواهی.، نظامی (الحاقی).، نمودش گر نمود آسمان است، تفکرها تضرعهای جان است.، نظامی (ایضاً).، بی تفکر پیش هر داننده هست، آنکه با گردنده، گرداننده هست.، مولوی.، سر به جیب تفکر فروبرد. (گلستان).، ای که گفتی مرو اندر پی خوبان زمانه، ما کجاییم در این بحر تفکر تو کجایی.، سعدی.، رجوع به تفکر کردن شود