- تفلسف (تَ عُ)
بمعنی حکمت. (غیاث اللغات) (آنندراج). تعاطی فلسفه کردن و حکمت داشتن و مهارت در چیزی. (از اقرب الموارد)
معنی تفلسف - جستجوی لغت در جدول جو
- تفلسف
فرزانگی کنتایی (فرزان فلسفه حکمت) (کنتا ساحر) فرزانیدن
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(مُ تَ فَ سِ)
لغت نامه دهخدا
مدعی فلسفه. فلسفی. که دعوی فیلسوفی کند. که فیلسوفی بخود بندد. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) ، فلسفه دان. عالم به فلسفه. حکیم: کان مجلس یوحنا ابن ماسویه اعمر مجلس کنت اراه بمدینه السلام لمتطبّب او متکلم او متفلسف. (عیون الانباء ج 1 ص 175)
(مُ فَ سِ)
لغت نامه دهخدا
فلسفه دان. فلسفه باف. اهل فلسفه:
همچو آن مرد مفلسف روز مرگ
عقل را می دید بس بی بال و برگ.
مولوی (مثنوی چ رمضانی ص 269)
همچو آن مرد مفلسف روز مرگ
عقل را می دید بس بی بال و برگ.
مولوی (مثنوی چ رمضانی ص 269)