- تعظعظ (بَ ضَ)
تعظعظ الیه، برگشت بسوی آن و قولهم لاتعظینی و تعظعظی. اولی بصیغۀ نهی از وعظ یعظ و دومی به صیغۀامر از عظعظ، یعنی اندرز مکن من را و بر گرد بسوی نفس خود و آن را پند بده و تعظعظی بضم تاء نیز گفته اند، ای لایکن منک امر بالصلاح و ان تفسدی انت فی نفسک. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)