- تظییٔ(بَ تَ رَ)
اندوهگین گردانیدن کسی را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
معنی تظییٔ - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(اِنْ)
لغت نامه دهخدا
پختن گوشت را چنانکه بریان و نیک پخته شود یا از استخوان جدا گردد. (ازمنتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
(اِ)
لغت نامه دهخدا
برانگیختن کسی را بر کاری. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، نفرین کردن کسی را که خدا زشت گرداند روی او را. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)
اندک تر کردن سر را یا نیکو نشستن آن را. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از متن اللغه) ، سرخ شدن گرفتن غورۀ خرما. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از متن اللغه)