معنی تشاتم - جستجوی لغت در جدول جو

تشاتم

لغت نامه دهخدا

تشائم

فال بد زدن، به فال بد گرفتن

فرهنگ فارسی عمید

متشاتم

(مُ تَ تِ)

یکدیگر را دشنام دهنده. (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تشاتم شود

لغت نامه دهخدا

تکاتم

(تَ ثَبْ بُ)

پنهان کردن حدیثی را بین خود. (از اقرب الموارد) : تکاتموا الامر، پنهان کردند آن کار را بعضی از بعضی. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تشامم

(اِ کِ)

همدیگر را بوییدن، نزدیک شدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). رجوع به تشام و تشمیم شود

لغت نامه دهخدا

تهاتم

(تَ وُ)

بر یکدیگردعوای باطل نمودن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). تهاتر. (اقرب الموارد). رجوع به تهاتر شود

لغت نامه دهخدا

تشام

(اِ کِ)

یکدیگر را بوییدن. (از متن اللغه) (از اقرب الموارد) (از المنجد) (ناظم الاطباء) : الارواح تتشام ّ کما تتشام ّ الخیل. (اقرب الموارد). و رجوع به تشامم و تشمیم شود، در نظر حریف آمدن. (ناظم الاطباء). این معنی در متن دیگر دیده نشد

لغت نامه دهخدا

شاتم

(تِ)

دشنام دهنده، کسی که دیگری را به چشم حقارت بنگرد، کسی که در بدبختی دیگری خوشحالی کند. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا