معنی تزه در لغت نامه دهخدا

یکی از قهرمانان یونان قدیم، پسر اژه و پادشاه آتن بود که شخصیت نیمه افسانه ای داشت و اعمالش از بعضی جهات به هراکلس شباهت داشت در لابیرنت کرت دختر مینوس، بنام آریان رشته ای به او داد واو را راهنمایی نمود تا وی با مینوتور دیو آدمخوار جنگید و او را کشت. وی آنگاه شاهزاده خانم مذکور را در جزیره ناکزوس از دست داد و چون به هادس خدای دوزخ حمله کرد بدوزخ محکوم گشت که بطور ابدی و نشسته در دوزخ بماند، تاریخ نویسان یونان او را اولین تشکیلات دهنده آتیک و تنظیم کننده قوانین اولیه آتن میدانند و رجوع به تزس شود

معنی تزه در لغت نامه دهخدا

دندانۀ کلید بود که از چوب کنند. (لغت فرس اسدی چ اقبال ص 442). دندانۀکلیددان باشد. (صحاح الفرس) تزه و مدنگ دندانۀ کلید بود. (نسخه ای از اسدی یادداشت بخط مرحوم دهخدا).، دندانۀ کلید باشد. (اوبهی) :، دهقان بی ده است و شتربان بی شتر، پالان بی خر است و کلیدان بی تزه.، لبیبی (از لغت فرس اسدی چ اقبال ص 442).، و رجوع به تز، و رجوع به مدنگ و تژه شود

معنی تزه - جستجوی لغت در جدول جو

تزه

فرهنگ فارسی عمید

تزه

لغت نامه دهخدا

تزه

لغت نامه دهخدا

تزه

فرهنگ لغت هوشیار

تزهد

زاهد شدن، پارسا شدن، ترک دنیا کردن

فرهنگ فارسی عمید

تزهید

کسی را نسبت به چیزی بی میل و ناخواه کردن

فرهنگ فارسی عمید

تزهلق

(اِ)

سپید شدن. (منتهی الارب) (از آنندراج) (ناظم الاطباء). سفید شدن جامه. (از اقرب الموارد) ، صاف و روشن گردیدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، فربه گشتن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). فربه گشتن حیوان. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تزهیه

(اِ)

رنگ گرفتن غورۀ خرما. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از متن اللغه) (از المنجد). (مص م) به حرکت آوردن بادزن باد را. (از متن اللغه). به حرکت آوردن و برانگیختن بادزن باد را. (از اقرب الموارد) (از المنجد)

لغت نامه دهخدا

تزهلج

(اِ)

درگذشتن نیزه و راست شدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تزهف

(اِ)

روبرو گردانیدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). روی برگردانیدن و اعراض کردن از کسی. (از المنجد)

لغت نامه دهخدا

تزهد

(اِ)

عبادت کردن. (تاج المصادر بیهقی) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). زهد نمودن. (زوزنی). پارسایی کردن. (دهار). زهد نمودن و عبادت کردن. (آنندراج). تعبد. (اقرب الموارد). برای عبادت ترک دنیا کردن. (از المنجد) :
بده جام فرعونیم کز تزهد
چوفرعونیان ز اژدها میگریزم.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

تزهنع

(اِ)

لباس پوشیدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، آماده شدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تزهید

(اِ)

خلاف ترغیب. (تاج المصادر بیهقی) (از اقرب الموارد) (از المنجد). بر ناخواهانی برانگیختن کسی را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، اندازه کردن نخل. (از اقرب الموارد) (از المنجد) ، کم کردن و کم شمردن چیزی را، گرامی داشتن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، در بعضی از نسخ قاموس بمعنی تبخیل آمده است. (منتهی الارب). تبخیل. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

خزه

نوعی رستنی که جزو شاخه نهانزادان است و ساقه و برگ دارد ولی ریشه و گل ندارد و بجای ریشه دارای کرکهای ریز در پایین ساقه است که گیاه بوسیله آنها مواد غذایی را جذب میکند. بعضی از اقسام آن هم ساقه ندارند

معنی تزه - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما