معنی ترکادرو - جستجوی لغت در جدول جو

ترکادرو

لغت نامه دهخدا

(اَ دَ رِ)

نام کوهی در ((پی سی ی اووده)) ، مسقطالرأس گئومات مغ، غاصب تاج و تخت هخامنشی. (ایران باستان ص 532)

(تَ تَ)

صدای برخورد دو چیز سخت. آواز شکستن و ترکیدن چیزی. صداهای موحش چون رعد: جهان پر بانگ و آواز شد و ترکاترک بخاست (تاریخ بیهقی). و رجوع به ترک شود

لغت نامه دهخدا

ترک دره

(تُ دَ رِ)

دهی است از دهستان گوی آغاج که، در بخش شاهین دژ شهرستان مراغه وبر سی و هشت هزار و پانصدگزی جنوب خاوری شاهین دژ ویکهزارگزی شمال راه ارابه رو شاهین دژ به تکاب قراردارد. دره ای معتدل و سالم است و 151 تن سکنه دارد. آب آن از چشمه و محصول آن غله و کرچک و شغل اهالی زراعت و گله داری است. صنایع دستی آنان جاجیم بافی است وراه مالرو دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

ترکدار

(اَ شَ)

کسی که خود بر سر نهاده باشد. (ناظم الاطباء). دارندۀ ترک. خود پوشیده:
بریده ز هر سو سر ترکدار
پراکنده خفتان همه دشت و غار.
فردوسی.
به هر گام بی تن سری ترکدار
بد افکنده چون مجمر زرنگار.
(گرشاسب نامه).
چو جنگی سواران فزون از شمار
زره پوش و جوشن ور و ترکدار.
(گرشاسب نامه)

لغت نامه دهخدا

ترکاری

(تَ)

بزبان مردم هند باغبانی. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تکادر

(تَ ثَبْ بُ)

پیوسته نگریستن چیزی را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). تکادرت العین فی الشی ٔ اذا دامت النظر الیه. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

تکادو

رفت وآمد بتعجیل، جستجوی بسیار تفحص زیاد، کوشش

فرهنگ لغت هوشیار

معنی ترکادرو - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما