معنی ترنوط - جستجوی لغت در جدول جو

ترنوط

لغت نامه دهخدا

ترهوط

(تُ)

بسیارخوار. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). مرد بزرگ لقمه و بسیارخوار. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ترنوک

(تَ)

حقیر و لاغر. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

ترنوق

(تَ / تُ)

گل تنک وقتی که آب نهر یا آب آبرو فرو شود در زمین. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). ترنوق (ت / ت ) و ترنوقا، گل در نهرها. (اقرب الموارد)، مسیل گاهی که آب آن فرونشیند. (از اقرب الموارد) (از المنجد). و رجوع به ترنوقاء شود

لغت نامه دهخدا

ترنؤ

(اِ جِ)

رنگ کردن با حنا و جز آن. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تنوط

(تَ نَوْ وُ / تُ نَوْ وِ)

انجیرخواره. (زمخشری). مرغی است خرد برابر گنجشک که در جنگلها از تار برگ درختان آشیانۀخود را همچو قاروره ای سازد و خانه او از شاخ باریک آونگان باشد بر تار ضعیف. به هندی بیا است. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ترنو

(تِ نُ)

بارون گیوم. کارخانه دار و مرد سیاسی فرانسه که بسال 1763 میلادی در سدان متولد شد و نخستین کسی است که دستگاه بافندگی شال کشمیری را در فرانسه تأسیس کرد و بسال 1833 میلادی درگذشت

لغت نامه دهخدا