معنی تذقح در لغت نامه دهخدا

متهم کردن کسی را بگناهی که او مرتکب آن نشده است. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (اقرب الموارد)

معنی تذقح در فرهنگ لغت هوشیار

متهم کردن کسی را بگناهی که او مرتکب نشده است

معنی تذقح - جستجوی لغت در جدول جو

تذقح

لغت نامه دهخدا

تذقح

فرهنگ لغت هوشیار

متذقح

(مُ تَ ذَقْ قِ)

هو متذقح للشر، یعنی او به تکلف خود را شریرنماینده است. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). و رجوع به تذقح شود

لغت نامه دهخدا

ترقح

(اِ ثِ)

کسب کردن. (تاج المصادر بیهقی) ورزیدن و فراهم آوردن برای عیال. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). کسب کردن برای عیال. (از اقرب الموارد) (از المنجد) : هو یترقّح لعیاله، یکتسب لهم. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تذقط

(اَ مَ)

گرفتن چیزی را اندک اندک. (منتهی الارب) (از آنندراج) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تلقح

(تَ)

آبستن وار نمودن ناقه، منسوب کردن کسی را به گناه ناکرده، بدست اشاره کردن در سخن گفتن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تفقح

(تَ بَءْ ءُ)

شکفتن گل. (تاج المصادر بیهقی) (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). بشکفتن. (زوزنی) ، گشاده گردیدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). تفتح در کلام: و منهم من عم فقال التفقح التفتح. (از اقرب الموارد) ، چشم باز کردن سگ بچه. (زوزنی)

لغت نامه دهخدا

تقذح

(تَ بَ ش شُ)

بدی برانگخیتن بر کسی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تنقح

(تَ ءُ)

اندک پیه شدن اشتر. (تاج المصادر بیهقی). کم شدن پیه شتر. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا