معنی تجشؤ - جستجوی لغت در جدول جو

تجشؤ

لغت نامه دهخدا

(اِ)

بی خیر گردیدن بلاد. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از قطر المحیط) (از اقرب الموارد) : و لما رأت ان اللاد تجفأت تشکت الینا عیشها ام ﱡ حنبل. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تکشؤ

(تَ)

برکنده پوست شدن چیزی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). تقشر چیزی. (از اقرب الموارد) ، پرشکم شدن از طعام، گوشت خشک خوردن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تجزؤ

(اِ)

پاره پاره شدن. (زوزنی). پاره پاره کردن. (دهار). پاره پاره گردیدن چیزی. (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، بسنده کردن به چیزی. (دهار) (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجوع به تجزی شود

لغت نامه دهخدا

تجرؤ

(اِ)

دلیر کردن ودلیر شدن. (از زوزنی). رجوع به تجرء و تجرئه شود

لغت نامه دهخدا

تفشؤ

(تَءْ)

پراگنده گردیدن مرض بقوم و فاش شدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، فسوس کردن با کسی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجوع به تفشی شود

لغت نامه دهخدا

تنشؤ

(تَ)

کوچ کردن و رفتن در حاجت خود. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)