معنی تتییه - جستجوی لغت در جدول جو

تتییه

لغت نامه دهخدا

تعییه

(بَ صَ مَ)

سخن دشوار آوردن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تتییس

(اِ)

رام و منقاد گردانیدن اسب را. (از قطر المحیط) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تتویه

(اِ رِ)

هلاک گردانیدن کسی را. (از قطر المحیط) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، سرگردان ساختن کسی را. (منتهی الارب). سرگشته شدن. (تاج المصادر بیهقی)

لغت نامه دهخدا

تتلیه

(اِ)

در پی کسی رفتن، نزدیک بمردن رسیدن، نماز نوافل را تابع فرائض ساختن، ادا کردن نذر خود را. (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تتشیه

(تُ تُ ی یَ)

مدرسه ای نزدیک به عقار التتشی، اصحاب ابوحنیفه را. منسوب به خمارتگین. (معجم البلدان ج 2 ص 366). رجوع به تتش و تتشی شود

لغت نامه دهخدا

تتریه

(تَ تَ ی یَ)

قبایی که بطریق تاتار و از ابریشم یکدست تهیه کنند و حاشیۀ آن را با پارچۀ زرین تزیین نمایند. (دزی ج 1 ص 141)

لغت نامه دهخدا

تتییم

(اِ)

بعشق بنده کردن. (تاج المصادر بیهقی). بندۀ خود کردن عشق کسی را و رام و منقاد گردانیدن او را. (از منتهی الارب) (از قطر المحیط) (از ناظم الاطباء) بعشق بنده گردانیدن و رام و منقاد نمودن. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

تتییع

(اِ)

بپارۀ نان برداشتن روغن را. (ناظم الاطباء). تیعالسمن، بمعنی تاع السمن است. (منتهی الارب) (قطر المحیط)

لغت نامه دهخدا

تزییه

(اِ شِ)

چیزی را زی ّ کسی کردن. (تاج المصادر بیهقی). پوشش دادن کسی را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از المنجد) ، و یقال: هذه زای فزیها، ای اقرأها بالزای. (المنجد)

لغت نامه دهخدا