- تبغدد (اِ)
انتساب دادن به بغداد. (از اقرب الموارد). خود را نسبت دادن بسوی بغداد. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، مشابه کردن خود را به اهل بغداد. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). تشبه به اهل بغداد بر قیاس تمعدد، تمضر، تقیس، تنزر، تعرب. (اقرب الموارد) ، به بغداد درآمدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، تبغدد بر کسی، تکبر کردن و افتخار کردن بر وی. و این معنی مولد است. (از اقرب الموارد)
